Guayaquil: 25.01.2016
We verwachten, volgens de kaart, minstens 100 km piste te moeten rijden maar tot onze grote blijdschap is de weg tot de grens met Ecuador nu geheel geasfalteerd. We controleren geregeld de koelvloeistof want het lekt nog steeds. Net voor de grens overnachten we bij een Engelse dame die daar een klein resort heeft.
Ze heeft maar 8 kamers en je krijgt geen ontbijt. Het ligt echt aan het eind van de Peruaanse wereld. Er komt bijna nooit iemand voorbij. Het gaat haar dan ook niet al te best.
De volgende morgen zijn we om half acht bij de grens, die officieel zo laat open gaat.
Om kwart over acht komt de Peruaanse douanier…De brug over en we zijn in Ecuador.
De grens formaliteiten duren hier wat langer, ze hebben wel een computer maar geen internet. Per telefoon worden alle gegevens van de auto letter voor letter doorgebeld. Dan wachten tot ze terug worden gebeld en ze het nummer voor onze visum krijgen. Gelukkig doet hun printer het wel. Al met al hebben we 2 uur nodig gehad.
Dan gaan we Ecuador binnen, de weg is een zandpad, langzaam kruipen we de berg op en af.
We controleren geregeld het koelwater en hopen onze eindbestemming voor deze dag te bereiken. Ook hier volgens de kaart 160 km piste. Maar, hoera, na 60 km zien we een mooie nieuwe beton
.
We komen aan in Vilcabamba. Bij het hostel vragen we of ze een goede garage weten. We krijgen een adres en een jonge man die ook Engels spreekt gaat met Jos mee. Bij de garage zegt de eigenaar dat ze naar zijn broer moeten, die heeft er meer verstand van! De broer gaat eerst eens zo’n 10 minuten onder de auto liggen kijken. Komt er onderuit en laat Jos zien waar het lek zit.
Een klein gat in een slang veroorzaakt door een daarnaast zittende bevestiging. De oplossing, hij stuurt een taxi naar de volgende grote stad, 40 km verderop, die daar een nieuwe slang ophaald. We kunnen de volgende dag om 11 uur bellen of de auto dan klaar is. En dat is hij! Wij weer blij! Het zuiden waar wij door kwamen was mooi maar arm. 
Vilcabamba ligt in het tropisch regenwoud en het stikt er van de toeristen. Veel, oudere, Amerikanen??Bij navraag blijkt dit al van ouds her een toeristische plaats te zijn.
Op weg gaan naar Cuenca. Het landschap wordt weer kaler, wel rijden we steeds op een hoogte van 3000 m.
Cuenca is een grote stad. We staan 2 nachten op een camping dicht bij het centum.
Het weer is minder, wolken en af en toe regen, wat voor een stad bezoek niet zo erg is.
Nu zijn we ca. 100 km verder naar het noorden bij de ruïnes van Ingapirca. De belangrijkste opgraving van de Inka’s in Ecuador.
Na een lekker, maar koud, ontbijt gaan we op weg. We rijden nog even om over Canar waar we een kort bezoek brengen aan de markt. 
Altijd leuk om te.
zien de handel in dingen die wij niet kennen of bij ons niet meer zo te koop zijn. Ik heb een nieuwe vrucht geprobeerd en gelijk maar een paar gekocht. Hoe ze heten??? Maar ze zijn te eten.
Van 3000 meter gaat het vandaag naar zee niveau. Eerst stralende zon maar op 2000 m duiken we de wolken in en blijft het mistig tot we bijna beneden zijn. Nu in Guayaquil waar het vochtig warm maar bewolkt is.