Quebec:  22.05.2017

Van Sydney naar Québec

De nachtboot brengt ons weer terug naar Sydney.

We gaan de zelfde weg terug tot Truro en dan aan de oost kant van New Brunswick naar het noorden. Het is een lange rit, het weer wordt er niet beter op en in de stromende regen komen we aan in Shediac. Hier gaan we dus maar op zoek naar een hotel, overnachten in een mooi oud hotel, het Tait House, maar met moderne luxe kamers. Het weer klaart op en de volgende dag rijden we tot Bathurst. Hier doen we de was in een mooie, net geopende laundry, een kilometer verder is een camping, ook net een dag open, en bij een mager zonnetje slaan we ons kamp op. Het is toch steeds weer fijn na een tijd in hotels te hebben geslapen nu weer in onze auto te kunnen overnachten.

Het heeft de laatste weken, zoals wij ook meegekregen hebben, veel geregend aan de oostkant van Canada. Vooral de provincie Québec heeft veel overlast ondervonden. We gaan verder naar het noorden, steken bij Campbelton het water over en gaan richting het Nationaal park Gaspesie.

Waar wij links af moeten, net voor de rivier richting noord, is de doorgaande weg afgesloten. De brug is niet meer begaanbaar omdat de zware regenval van afgelopen week een aantal pijlers heeft verschoven.

De hele weg langs de rivier zien we de schade die de overstroming heeft aangericht, ze zijn nog druk bezig met repareren en opruimen. Een paar dagen eerder en we hadden hier niet langs gekund. Ook in het park, op een plek aan de rivier waar we even pauze houden is een brug verzakt.

Aan het eind van de middag komen we dan aan bij de Saint Lawrence baai en gaan opzoek naar een camping. Er zijn er een paar, maar bij de eerste sta je direct tussen straat en water en vol in de wind, de volgende is nog niet geopend.

Een paar kilometer verder staat een bord met chalets-camping,  proberen dus. We rijden er naar binnen komen bij een gebouw waar twee mannen staan te praten. Wij vragen of we hier kunnen overnachten we zien namelijk geen plekken.

We zijn in de provincie Québec en daar spreken ze Frans, en dus geen woord Engels. Bij ons is dit andersom…

Maar met handen en voeten en drie woorden Frans blijkt dat we hier, wat wij dachten dat de tuin was, konden staan. In het gebouw, waar een van de mannen woont, is het sanitair en zelf een kleine ruimte met tafel en stoel waar we kunnen zitten, eten enz.

Ook mooi, want buiten is het nog steeds erg fris en hier brand de verwarming. Als we ’s avonds wat rond lopen ontdekken we dat er een heel  Adventure park is met kletter tuin. Allemaal niet meer in gebruik lijkt het.

De volgende morgen komt er een jonge dame naar ons toe en begint in het Engels tegen ons te spreken. De dochter van de eigenaar, we hebben een heel leuk gesprek, vertellen over onze reis en zo. Het blijkt dat vader best wel nieuwsgierig naar ons was en haar dus op ons af stuurde. Het park moesten ze een paar jaar geleden sluiten omdat het niet meer rendabel was. Nu komt er af en toe nog iemand.

De volgende dag rijden we verder langs het water naar Matane waar we de veerboot nemen naar de noordkant van de St. Lawrence baai. Als we op de boot zijn begint het te onweren, we hebben internet en omdat we aan het begin van de avond aankomen in Baie-Comeau boeken we een hotel. Maar goed ook, als we van de boot rijden stortregent het.

In het Hotel Manoir Baie-Comeau drinken we een cocktail en kletsen met de barkeeper die 10 jaar geleden uit Nepal naar hier kwam en echt niet terug wil.

In dit deel van de St. Lawrence baai is de kans groot dat je walvissen ziet. Althans dit staat op borden langs de weg, gegarandeerd ook nog! En dat moeten wij geloven?

Al die jaren, de hele kust van Zuid- tot Noord Amerika langs gereden, en altijd op de verkeerde tijd daar waar ze te zien zijn, en dan zal het nu wel lukken?

Camping Paradis Marin zegt het ook, ze zijn ook net open en er is dus volop plek. De dame stuurt ons naar, wat zij zegt, de mooiste plekken, vlak aan het water. Zoek er maar een uit, en we vinden er een. Ook het weer is ons goed gezind en we genieten van de zon.
Aan het eind van de dag zitten we al een heel tijdje op de rotsen aan het water en opeens ziet Jos links van ons wat uit het water springen, en nog een keer. een tijdje niets, en dan opeen rechts van ons nog een paar keer. Warempel, ze hebben gelijk, eindelijk walvissen gezien!

Omdat het er zo fijn is blijven we nog een dag, rijden wat rond en aan het eind van de dag, wij weer zitten….. niets.

Gaan naar onze auto, en ineens roept iemand, kijk links, een kleine groep witte walvissen!

Nu we dit gezien hebben kunnen we wel weer verder gaan.

We rijden langs de Saguenay River land inwaarts, maken een wandeling in een NP naar de kant van de rivier. Als het lunchtijd is zoeken we een plek om te koken. Dat is niet altijd makkelijk omdat geen parkeer of recreatie plekken zijn. We vinden een plek vlak bij de weg. Iets verder staan een paar huizen. Kinderen spelen daar en komen, met een omweg, langs ons gelopen.

Als we bijna klaar zijn komt er een auto aangereden, stopt, en een man doet het raam naar beneden en begint, op zijn Frans natuurlijk, tegen ons te keer te gaan. Dit is geen camping en zo, en weet ik wat nog meer, zoveel begrijpen we er ook wel van. Niet dat dit nou zo’n mooie plek is om te staan….. In al die jaren dat we onderweg zijn is dit de eerste keer dat er iemand tegen ons te keer gaat. Franse afstammelingen, zeggen we tegen elkaar, tja…..

We zeggen vriendelijk, op zijn Engels, dat we alleen even eten en dan echt niet hier willen blijven..

We vinden een plek op de camping ” De tuin van mijn vader” in La Baie.

De volgende dag onze voorraden maar weer eens aanvullen en richting Québec.

Eigenlijk willen we nog een tussenstop maken, maar de omgeving is er niet naar. Geen campings en we zijn op hoogte, dus koud.

We rijden door tot Québec waar we aan de rand van de stad een fijne camping vinden met goede WiFi. Voor het eerst zitten we ’s avond op de voorstoelen, iPad op het dashboard, een film te kijken. Af en toe de verwarming aan en op tijd naar bed.

Montreal:  27.05.2017

Québec – Montreal

We rijden naar de historische stadskern van Québec en parkeren aan de rand.

Te voet gaan we het mooie oude centrum in.

Er zijn veel groepen scholieren onderweg, die waarschijnlijk de historie van hun land uitgelegd krijgen. We komen op een pleintje met een terrasje, eindelijk, het eerste deze vakantie, en genieten van een goede cappuccino. Gaan met de lift de heuvel op en genieten van het uitzicht. We vinden een leuk en zeer goed restaurantje. Na de lunch rijden we langs de baai eigenlijk in de verkeerde richting. Wat verderop is een NP met een camping die ons wel leuk lijkt, en dat is zo. Weer een mooie plek, in het bos en verder niemand.

De volgende dag nemen we de weg langs de kust richting Montreal, als we net onderweg zijn staat er langs de kant een politie auto, wat verder zit hij achter ons en geeft Jos een stop teken. Nu zijn we al voor het vierde jaar onderweg en het is pas de tweede keer dat we door een politie worden gestopt.

Raampje naar beneden en een leuke jonge man komt naar ons toe en zegt als eerste dat er niets aan de hand is maar dat hij een vraag heeft… jullie rijden hier met een buitenlandse auto, moeten jullie hier ook wegen belasting betalen? Want hier in Québec hebben ze voor zowat alles een belasting….

Wij vertellen dat we hier te gast zijn en niets hoeven te betalen, dat dat eigenlijk overal zo is als je als buitenlander onderweg bent.

Hij bedankt ons voor de informatie, zegt dat hij weer wat wijzer is geworden en wenst een een fijne tijd in Canada.

We rijden tot Trois-Rivières, zoeken een camping en vinden een plek op camping Lac Saint Michel, ook hier ontwaken ze net uit hun winterslaap.

Dit wordt onze laatste nacht in de auto. De volgende morgen doen we de was en maken de auto schoon. Nu op naar Montreal, hier hebben we een kamer geboekt in B&B Le Terra Nostra. Hier komen we in de namiddag aan, worden vriendelijk ontvangen en krijgen direct een geroutineerde uitleg over wat er alzo allemaal in Montreal de doen en te bekijken is. Dat doen we dan wel morgen, nu eerst uitrusten, daarna nog een kleine wandeling langs de rivier en naar bed.

De volgende morgen brengen we eerst de auto weg naar het bedrijf waar hij de komende maanden mag blijven. Met de metro gaan we naar het centrum. Ook hier mooie oude gebouwen maar wat minder dan in Québec. Het regent een beetje  en dan is het ook wat minder leuk. Dan maar een museum in waar een mooie tentoonstelling over Afrika is. Ook hier weer goed gegeten en met de metro terug.

Onze laatste dag begint met een bericht dat onze vlucht vertraagd is. Hij zou aan het eind van de middag gaan. We gaan op de fiets een paar kilometer langs de rivier. Het is een mooie zondag en er zijn veel mensen in het park die sporten, wandelen enz.

Als we rond de middag terug zijn bij onze B&B blijkt dat er nog steeds geen nieuwe vertrektijd voor onze vlucht is. Aangezien we wel wat vlieg ervaring hebben kijkt Jos eens op internet hoe het met andere vluchten vanaf Montreal is. Het blijkt dat Air France vanmiddag ook vliegt. Weet je wat zegt Jos, we nu naar het vliegveld en proberen om te boeken. Op internet bleek dat ons vliegtuig zelfs nog niet uit Amsterdam was vertrokken, wat betekende dat naar onze menig er vandaag geen terugvlucht meer zou zijn. Zo gezegd zo gedaan, wij naar de Air France balie, uitgelegd, de jonge man duikt in de computer, loopt naar achteren en komt terug met onze boarding kaarten, via Parijs naar Berlijn, en dat zonder bijbetalen . Wij blij, als we uiteindelijk instappen is het KLM vliegtuig net uit Amsterdam vertrokken naar Montreal. Als we daar op hadden moeten wachten waren we minstens 10 uur later….

Uiteindelijk zijn we de andere morgen nog 10 minuten eerder in Berlijn dan met KLM.

Midden april toen we uit Baltimore vertrokken kwamen net de eerste blaadjes aan de bomen, hoe verder we naar het noorden gingen was de lente daar nog net niet aangekomen. In New Foundland haalden we de winter weer in.

Eind mei in Montreal was dan de lente ook in Montreal aangekomen.

In oktober gaan Jos en Jochem de auto van Montreal naar Edmonton rijden