Puerto Ayora: 11.02.2016
Weer in Guayaquil hebben we anderhalve dag voor dat we naar de Galapagos vliegen. We proberen contact te krijgen met het bureau dat onze auto verscheept, wat niet lukt. Dan er naar toe. Als we daar zijn blijkt dat veel niet is geregeld. 
paar dingen houden ons de komende dag mooi bezig. Over de auto schrijf ik een apart verhaal als we weten hoe het verder gaat. We hadden van het reisbureau voor de cruise naar de Galapagos al bericht gekregen dat onze vlucht een paar uur later vertrekt. Op het vliegveld aangekomen staat de vlucht niet op het bord.
Navraag bevestigd dat everything is allright . In de vertrek hal zijn maar een paar mensen… Er komt een vliegtuig en het blijkt onze, we verwachten in een leeg vliegtuig te stappen maar wat schetst onze verbazing, het zit bijna helemaal vol, komt uit Quito en wij zijn de rest..
We landen op Isla San Christobal, betalen onze $ 100 pp en worden door onze gids en mede reizigers ontvangen. Op naar de boot, de Daphne. Omdat het al laat in de middag is gaan we alleen nog naar het bezoekers centrum.
Die nacht varen we naar Isla Santa Fe en doen bijna geen oog dicht, we rollen in ons bed van links naar rechts en van boven naar beneden…
Het bijzondere van Santa Fe zijn de cactus bomen en de gele land leguanen.
Mooie beesten maar ik had ze veel groter verwacht….Daarna kon er gesnorkeld worden. Jos heeft de eerste en de laatste dag haaien en een mooie rog gezien. Ik bleef aan boord omdat ik jaren geleden slechte ervaringen had met het snorkelen.
‘s middags naar Isla Plata Sur. Weer leguanen, cactussen enz. Na het diner zette de boot full speed richting Isla Genovesa. Het geschommel lag Jos zwaar op de maag en dus heeft hij alles er maar weer uitgegooid. Daarna ging het beter en sliepen we goed.
Vroeg in de morgen op de Darwin Bay Beach aan land tussen zeeleeuwen door dan een kleine wandeling waarbij we de roodvoet bubees, die alleen in de bomen leven, en de blauwvoet bubees, die alleen op de grond leven, en hun jongen van dichtbij konden bekijken.
Natuurlijk nog meer vogels en bijzondere planten. We liggen in de Darwin bay waar middags weer gesnorkeld kan worden. Aan het eind van de dag weer aan land bij de Prince Philips Steps voor een wandeling tussen de vogels met als high light aan het eind een kleine uil waarvan er maar zeer weinig op het eiland zijn. s’avond varen we terug naar Isle Bartolome.
We slapen goed, je begint aan het geschommel te wennen, en landen de volgende morgen op Bahia Sullivan. We lopen over een enorme vulkaanvlakte. Verder naar Isla Rabida.
Daarna weer snorkelen, ik probeer het toch maar eens en het lukt. Aan het eind zwemt een kleine Galapagos pinguïn, de 3e kleinste van de wereld en solitair levend, een stukje met ons mee. Jos zag tijdens het snorkelen 2 haaien onder zich.
Die middag een kleine wandeling naar een Laguna met 3 flamingo’s die alleen op de Galapagos voorkomen en waarvan de wetenschap geen idee heeft hoe die daar gekomen zijn. Die avond varen we verder naar ons eindpunt voor de kust van Santa Cruz.
Vroeg in de morgen nog een bootstour in het mangrove bos om de waterschildpadden te zien. Eerst waren ze niet te vinden maar wat later kwam er toch hier en daar een kop boven water. Het hoogtepunt was twee parende schildpadden wat met veel gespetter gepaard ging.
De cruise was voorbij en we werden naar het vliegveld gebracht dat op het eilandje Baltra ligt voor de kust van Santa Cruz. Daar stond iemand ons op te wachten en bracht ons met de veerboot over naar Santa Cruz alwaar de taxi ons naar ons hotel in Puerto Ayora bracht. “Het” toeristen centum op dit eiland. Het hotel leek redelijk totdat er middags zo’n 60 kinderen kwamen die het hele hotel in bezit namen. kregen een andere kamer maar zo heel gelukkig waren we toch niet met de situatie.
Guayaquil: 13.02.2016
In Puerto Ayora Voornamelijk de foto’s en website bijgewerkt, en het Darwin centrum bezocht waar we ook eindelijk de grote schildpadden zagen. Alhoewel we er op de heenweg een hadden gezien die voor ons de weg overstak. Vrijdagmorgen werden we al vroeg opgehaald en naar het vliegveld gebracht. In het begin van de middag waren we weer in Guayaquil. Gebeld hoe de stand der dingen is wat betreft het verschepen van de auto.
Het blijkt dat Jos er toch zelf bij moet zijn, waarschijnlijk de 22 februari. Dus maar een flex vlucht geboekt omdat je nooit weet of er toch niet weer wat veranderd. Door het verschuiven van de datum hebben we een nieuw visum nodig voor de auto.
Van het vliegveld direct naar het betreffende ministerie maar daar konden ze ons niet verder helpen. Een vriendelijke medewerker ging nog wel even uitzoeken waar en hoe we dat hier in Guayaquil konden regelen. Maar daarvoor ontbreekt ons de tijd en het zou al met al bijna $ 500,- moeten kosten. Ons hotel is er vlak naast dus eerst daar maar naar toe. Liggend bij het zwembad zei Jos, weet je wat, we rijden morgen naar de grens ( 260 km ) en proberen het daar want daar is het dagelijks werk.
Vroeg naar bed en vroeg weer op, tegen 7 uur rijden we weg en 3 uur later zijn we aan de grens met Peru. Hoe het daar gaat lees je in het auto verhaal. Om 10 uur s avonds zijn we weer terug eten en drinken nog wat en duiken het bed in, laat voor ons doen…
Ook wat later weer op, wat uitgebreid ontbijten en tegen 12 uur schecken we uit en gaan de komende 7 uur in de lobby zitten wachten
Om 21.45 uur vliegen we terug naar huis. De auto parkeren we zolang bij het vliegveld tot Jos hem op haalt en weg brengt…..
Guayaquil: 26.04.2016
De auto heeft uiteindelijk tot 22.04.2016 op het vliegveld gestaan, het bleek bijna onmogelijk de auto door de douane te krijgen, eerst hoefde ik er niet bij te zijn dus hebben we de sleutel van de auto en het geld voor de parkeerplaats opgestuurd wat een probleem veroorzaakte omdat geld niet zomaar met de post mag worden ingevoerd, daarna was het voor onze agent in Guayaquil erg moeilijk de auto van de parkeerplaats te mogen halen (het was gelukkig een goed bewaakte parkeerplaats).
Toen we een foto ontvingen met de auto in een zeecontainer dachten we dat hij eindelijk door de douane zou gaan, fout gedacht, kregen we een bericht dat ik bij de douane formaliteiten toch zelf aanwezig moet zijn
Maandag de 24.04.2016 naar Guayaquil gevlogen kom ik s’avonds in het hotel werd ik gebeld om noch die zelfde avond naar het bureau van de agent te komen, er werd me daar verteld dat de auto 10 dagen te laat is afgeleverd in de haven (de visum voor de auto was verlopen). De te betalen boete was per dag $ 400,- US (het gemiddelde jaarsalaris van een Ecuadoraan) er volgde nog een heftige discussie maar uiteindelijk moest ik wel betalen.
Afgesproken dat ik de volgende morgen van het hotel wordt opgehaald om naar de haven te gaan om de douane formaliteiten af te wikkelen, op het haven terrein moesten we een lange tijd wachten voor dat onze container werd geopend om de auto te inspecteren, toen ik de auto uit de container reed bleek het wel veel belangstelling te trekken, van alle kanten kwamen havenwerkers, douaniers en soldaten om de auto te bekijken en iedereen wilde er natuurlijk ook nog foto’s van maken.
Na een grondige inspectie heb ik de auto weer in de container geplaatst en werden er een aantal zegels aangebracht, we zijn toen naar de uitgang van het haven terrein gegaan, we kregen daar een mededeling dat er nog een douanier de auto wilde inspecteren waarbij ik aanwezig moest zijn, dat heb ik toen geweigerd omdat ik het helemaal zat was en ik ook nog die zelfde avond terug naar huis zou vliegen.
De betreffende douanier kwam persoonlijk nog naar ons toe omdat we inmiddels al van het haven terrein waren afgegaan, er ontstond een levendige discussie waarbij uiteindelijk een oplossing werd gevonden om mijn agent een volmacht te geven dat hij in mijn naam de controle zal bijwonen. er werd midden op een stoffige straat een volmacht voorbereid en die ik heb getekend zonder te weten wat er in stond.
Het vliegtuig naar huis heb ik nog wel gehaald maar het heeft nog een paar weken geduurd voordat we een bericht kregen dat de container met onze auto veilig op zee onderweg was.
gaan de stad in op zoek naar een reisbureau omdat we de laatste week van de vakantie naar de Galapagos eilanden willen
Boven op de klif met blik op het kleine stadje Salango en de vissersboten in de baai. We besluiten direct om hier twee nachten te blijven
Ze heeft maar 8 kamers en je krijgt geen ontbijt. Het ligt echt aan het eind van de Peruaanse wereld. Er komt bijna nooit iemand voorbij. Het gaat haar dan ook niet al te best.
Om kwart over acht komt de Peruaanse douanier…De brug over en we zijn in Ecuador.
Dan gaan we Ecuador binnen, de weg is een zandpad, langzaam kruipen we de berg op en af.
.
Vilcabamba ligt in het tropisch regenwoud en het stikt er van de toeristen. Veel, oudere, Amerikanen??Bij navraag blijkt dit al van ouds her een toeristische plaats te zijn.
Altijd leuk om te.
Wij daar naar toe, zij zoeken en niets vinden. Wel hebben we daar de olie en andere vloeistoffen laten verversen. Daarna maar een drankje bij het zwembad gedronken. Even relaxen.
Als ik vraag wat het moet kosten wil hij € 35,– , dat vond ik wel wat te veel en zei dat de helft meer dan genoeg was. Hij weg om zijn baas te vragen, natuurlijk was dat ook OK.
Als we ons douchen verwonderen we ons er over dat de zeep niet schuimt, geen wonder het water is zout! Zeewater dus! Dat geeft niet bepaald een schoon gevoel..
eel nieuwbouw en nieuwe wegen. Dan naar Paracas, het kleine vissersdorp waar we toen zo lekker hebben gegeten met die trommelende zwarte muzikant We hebben er weer lekker gege
Via Calama naar het noorden richting Iquique. Alleen maar woestijn, en niet de allermooiste. Calama is een mijnsta
hoorden van meerdere buitenlanders dat er tot wel 25% water was toegevoegd aan de diesel (Bolivianen rijden uitsluitend benzine auto. We boeken in San Pedro een 4 daagse tour door het Nationaal Park Eduardo Avarua en de Salar de Uyuni
delen met zijn zessen de kamer en verfrissen ons met vochtige
doekjes.
Ook zien we nog een vulkaanlandschap met geisers en veel geblubber.