Categorie: Blog United States

Grizzly Lake : 21.07.2018

Maandag morgen dan op weg  naar Seward. Eerst richting Homer tot aan het Russian River NP. We vragen aan de ranger of er beren te zien zijn, nou… er zijn er dit jaar nog maar een paar gemeld…

In de rivier wordt volop gevist, via een mooie trap en wandel stijger lopen we langs de rivier. Als we terug lopen zie ik aan de overkant van het water wat zwarts, jawel een beer. Hij verdwijnt helaas snel tussen de bomen. Een stukje verder dan opeens nog twee beren. Het geluk is met ons zal ik maar zeggen.

Hierna kunnen we dus op weg naar Seward, daar aangekomen rijen we ons in in de schaar van Campers die langs het water staan. Plaats gezekerd, nu naar de Exit Gletsjer, waar je vlak bij kunt komen….

Helaas, ook deze is zich aan het terugtrekken en er is niet veel bijzonders te zien. De volgende morgen om 10 uur vertrekken we met de boot voor een dag op het water.

Het weer is perfect, volle zon. We genieten van de besneeuwde bergen rondom, de gletsjers waar we dichtbij komen. En het mooiste is natuurlijk dat we eindelijk de walvissen zien waar we al 5 jaar naar uitkijken. Al die jaren waren we op de verkeerde tijd op de plek waar ze voorkwamen. Nu laten ze zich zien en 1 was er zo goed ons ook nog toe te lachen.

Voldaan gaan we aan het eind van de dag zonverbrand naar bed.

We moeten weer via Anchorage om dan naar het oosten af te buigen. We nemen de kans waar om de olie te laten verversen. Je neemt een hoofdweg, kijkt goed om zich heen, en dan lukt het weer een service bedrijf te vinden waar ze het direct kunnen doen. Wel moeten ze een filter bestellen maar die is er over een uur… die tijd gebruiken wij om te lunchen, een ijsje eten als dessert en dan is dat ook weer gepiept.

Whitehorse : 26.07.2018

Via Tok gaat het naar de Canadese grens en daarna via  Haines-Junction naar Haines. Dit ligt weer net over de grens in Amerika, in zuid Alaska.

De weg is weer boeiend en mooi. Net voor Haines is er een plek aan de rivier waar in het najaar duizenden adelaars komen, nu hebben we er 4 gezien… beter iets…

We zijn mooi op tijd in Haines en gaan s’ middags de kant op waar je beren moet kunnen zien.. we gaan tot het eind van de weg, genieten van het meer en de gletsjers en op de terugweg staan er mensen langs de weg te kijken. Jawel, we hebben geluk,

Moeder beer met 3 kleintjes loopt langs de rivier. Eerst zijn ze best wel dichtbij maar ze lopen van ons weg. We komen aan de praat met een dame die ook staat te fotograferen . Zij is van ene natuur organisatie en volgt deze berin al 14 jaren. Ze is de enige beer die al lange tijd op deze plek leeft, haar eigen territorium. Mooi dus dat we haar zien.

De andere kant van Haines bekijken we de volgende dag. Ook hier veel gletsjers aan de overkant van het water.
We gaan wat eten en dan naar de veerboot die ons naar Skagway brengt. Er zijn veel auto’s die meewillen en het duurt dus heel lang voordat we vertrekken. Het duurt bijna nog langer om weer van de boot af te komen. Efficiëntie kennen ze hier nog niet. We zijn dus vrij laat en de campings vol. We worden doorverwezen naar een natuurcamping 10 km verder op. Weer een mooie route langs het water brengt ons waar we willen zijn. Ook hier lijkt alles vol maar we blijven toch maar een nachtje.

De volgende morgen een rondje door Skagway gereden. Het is helemaal opgeknapt in oude stijl. Het stadje wordt aangedaan door cruise schepen. Toen wij aankwamen lagen er 4, kun je nagaan hoe druk het er was. Het is dus meer Disney…

Dit doet ons besluiten hier niet langer te blijven en weer naar Whitehorse in Canada te gaan waar we op de heenweg ook waren. We moeten nu we naar het zuiden willen een gedeelte dezelfde route rijden dan op de heenweg en dit is nog geen 80 km om en een goede mogelijkheid om onze voorraad aan te vullen. Het is voorlopig de laatste grote plaats.

Na een dikke week slapen in de auto nu weer een nachtje hotel.

Cantwell Denali: 12.07.2018

De veerboot zet ons over de Yukon rivier en we gaan richting Alaska over ” de top of the world” hwy.  Ongeveer 100km goed berijdbare gravel weg over de kam van de bergen tot aan de grens met Alaska.

We mogen Amerika binnen als we eerst nog even onze vingerafdrukken afgeven en $ 6,00 p.p betalen…. ja ja, ze hebben het nodig daar want direct na de grens ligt er een mooie nieuwe asfaltweg die na 5 km ophoud en een zandweg wordt die me aan de weg door het oerwoud in Ecuador doet herinneren.

Chicken… ook een goudgravers nederzetting die nog gedeeltelijk in bedrijf is.

We treffen een oudere man ( 70 )die hier zijn vriend een paar dagen komt helpen graven.

Zelf doet hij dat werk op een boot voor de kust van Alaska waar hij tot 6 uur 

per dag onder water zand opzuigt. Amerika, het land waar je als gewone man wel moet blijven werken om aan de kost te komen.

 Via Tok naar Delta Junction waar we overnachten. De volgende morgen is het druilerig weer. Bij het tanken vertelde de jongeman aldaar dat het wel erg koud was voor de tijd van het jaar. Er lag verse sneeuw op de bergen. We rijden zuidwaarts de Richsardson Highway en passeren een aantal keren de grote olie pijpleiding naar Valdez en gaan de Denali Hwy op. Na 40 km is een Lodge waar we een kamer kunnen krijgen. We lunchen nog aan het meer in de zon maar kort daarna komen de wolken opzetten en begint het echt te regenen

Na die 40 km gaat het asfalt weer over in gravel die 160 km verder op de George Parks Hwy  uit komt.

En die weg is echt de moeite waard! Een van de mooiste wegen die we gereden hebben met fantastische vergezichten. Bijna aan het eind zien we het topje van de Mount McKinley tussen de wolken door.

Het weer is vandaag wat minder, zo ook het Denali NP. De plek waar alle toeristen naartoe gaan of naar toe worden gebracht met bussen en treinen.

Met je eigen auto mag je 26 km het park in, wil je verder moet je met een park bus. We hebben al zo veel gezien dat ons dat laatste niet bepaald aansprak.We vonden de weg de dag er voor, de Denali Hwy, veel mooier dan het stuk NP dat we zagen.

Anchorage : 15.07.2018

Nu gaan naar het zuiden. Nemen nog een kleine pas en komen in Palmer waar we overnachten. We nemen contact op met de familie bij wie  Roos 20 jaar geleden een highschool jaar heeft door gebracht. Toen nog in de state New York, 10 jaar geleden zijn zij naar Anchorage verhuisd. We spreken af de volgende middag bij hun koffie te drinken.

De stad heeft niet zo veel te bieden maar we vermaken ons uitstekend door een paar uur de landende en  opstijgende watervliegtuigen te bekijken.

Het is heel gezellig bij de familie, we praten over de kinderen en kleinkinderen. Wat we allemaal nog moeten gaan zien en we boeken ter plekke een boottour in Seward.

In het hotel zijn we weer met de wereld verbonden en werken de website bij

Lancaster : 15.04.2017

Heel Vlot door de douane in DC Taxi bellen. Hij stond er nog niet, had ons niet zo snel verwacht. Zittend in de taxi vraagt Jos mij , heb je de auto papieren bij je ? Ik ; denk het wel moet in mapje zitten. Toch maar controleren, nee dus! Wat nu, onze redder in nood, Florian bellen die God en de wereld kent ? Heeft hij contacten in NY of Boston? Eerst het thuisfront op zoek, zit niet in de doos waar hij zou moeten zijn. Een paar weken voor ons vertrek had Jos assistente ze nodig.

Dus daar navragen, zitten ze in de Defender map, bij haar op kantoor! Dus terug naar plan A,

Gelukkig kent Florian iemand die werkt in New York en het weekend in East Hampton op Long Island doorbrengt. Het een en ander wordt geregeld maar kost wat tijd. Dit dwingt ons, wat heel goed is, heel rustig die kant op te gaan.

Eerst natuurlijk de auto opgehaald die keurig in de loods klaar staat waar we hem hadden achtergelaten. Eerst boodschappen doen en dan richting Lancaster County waar we een camping vinden tussen de Amish boerderijen.

De camping is net ontwaakt uit zijn winterslaap, de stacaravan bewoners beginnen net weer met het zomer klaar maken van hun plek. Een mager zonnetje schijn door de kale takken met hier en daar een klein groen blaadje. De eerste nacht is het weer wennen, vooral aan de temperatuur, maar dat wisten we…

De volgende dag de omgeving bekijken. We verwonderen ons er over dat de Amish niet allemaal bij elkaar wonen maar verspreid met gewone boerderijen er tussen, en dat ze dan toch hun eigen manier van leven en werken behouden.

Zondagmiddag’s is er op de camping een Blue grass sessie, de (oude) mannen maken muziek en hun vrouwen zitten er gezellig bij met hun breiwerkje.

Ook wij genieten er even van.

We vertrekken naar Philadelphia, de zon schijnt en het wordt onverwacht warm. We hebben een hotel geboekt op de Navy Harber, ietwat buitenaf maar we moeten altijd een veilige parkeerplek zien te vinden voor onze auto. Hier moeten we aan een slagboom voorbij, het terrein is nieuw ontwikkeld met nieuwe kantoren enzo. In de haven liggen nog wel de marine boten.

We gaan met een taxi de stad in, bekijken de gebarsten vrijheid klok in het Liberty Bell Center vanbuiten door het raam, en maken een foto van de Independence Hall.

Intussen is het zo’n 30 graden en we slenteren nog wat rond op zoek naar een leuk restaurant, we komen terecht in een Cubaans restaurant, met een mini terrasje waarop ze een plekje voor ons hebben. Onverwacht heel goed gegeten!

De volgende morgen richting zee, maar het begint te regenen en de eerste camping die we daar vinden is er ook nog niet klaar voor en de motels zien er ook niet al te aantrekkelijk uit, allemaal dicht aan de grote weg. We besluiten door te rijden richting noord, New York.

Vind op de App een National Statepark (NP) camping ongeveer 30 km ten zuiden van NY. We hebben goede ervaringen met NP campings en hopen dat deze al open is. En dat is hij, de regen is opgehouden en een zonnetje schijnt, we hebben een hele royale plek op een bijna lege camping met de eerste groene blaadjes aan de bomen. Wel fris maar fijn zodat we besluiten hier 2 nachten te blijven.

Washington DC :  06.08.2016

Het heeft even geduurd maar onze auto is in Baltimore. We gaan er heen om hem op te halen en twee weken rond te reizen. Na een goede vlucht komen we in de middag aan in Washington. Met de taxi naar ons hotel vlak bij Union Station

We gaan nog wat drinken en aan ons terras komt een man voorbij met een hond die een karretjetrekt met de tekst “PIT BULLS FOR TRUMP”, De verkiezingen komen er aan en dit is overal al te zien,
daarna zoeken we het busstation op en duiken het bed in.

Met 6 uur tijdsverschil zijn we de andere morgen vroeg wakker, gaan ontbijten en lopen naar de bus die ons naar Baltimore brengt. Een uurtje later zijn we daar. Een taxi brengt ons naar het expeditie bedrijf. Omdat het buiten het centrum is vraagt ze naar onze mening veel te veel geld voor de rit, maar nou ja….

Binnen staat hij dan, banden op pompen en rijden maar. Het is heel warm, dikke 36 graden. We parkeren bij een winkelcentrum onder een boom en bouwen alles weer op het dak wat daar hoort. Dat is dubbel zweten! We doen inkopen en gaan naar het noorden, omdat daar de garage is waar we maandag zijn moeten. We vinden een mooie grote camping waar we twee nachten blijven. Even bijkomen.
Maandag morgen naar de garage. We laten hem daar achter voor een grote beurt.
We nemen een huurauto en gaan naar Gettysburg. Daar heeft de beslissende slacht in de Amerikaanse burgeroorlog plaats gevonden. Je kunt met de auto een route rijden over het slachtveld. In Gettysburg is verder niet veel te beleven. We konden nog geen kopje koffie drinken omdat op maandag alles dicht zat.
Dan naar Annapolis, de eerste hoofdstad van de USA, aan het water. Een gezellige oude binnenstad. Gebeld met de garage, gelukkig geen al te grote gebreken, en kunnen de auto morgen weer ophalen. De auto opgehaald, viel gelukkig mee, geen grote reparaties en de banden gaan nog wel 10.000 km mee.

We gaan naar de Blue Ridge Mountains in Virginia. Een berg rug waar in de twintiger jaren van de vorige eeuw als werk project een weg werd aangelegd de Skyline Drive. Hier zijn meerdere campings en het bevalt ons zo goed, omdat het op 1000 m hoogte koeler is, dat we er 5 nachten blijven. Op de camping hangen overal waarschuwingen hoe om te gaan met beren. Leek ons wat overdreven. Er liepen reeën, eekhoorntjes, knaagdiertjes, maar beren…..Komen we terug van een kleine wandeling staan er mensen te wijzen, en jawel een kleine beer komt uit een boom en huppelt weg.

Op de camping zijn we weer de kleinste maar meest bezienswaardige “camper”Al heel wat keren hebben we ons verhaal verteld en alle mogelijkheden van ons ruimte wonder laten zien. We doen dat natuurlijk graag en met trots.

We moeten toch weer verder en dalen weer af in te hitte. Bezoeken kort de historisch binnenstad van Staunton. Verder richting kust, we rijden de plantage route. In de stromende regen bezoeken we er een paar. Als we op de camping komen is het gelukkig weer droog.
De volgende dag rijden we in Yorktown wat verkeerd en belanden per ongeluk in de goed behouden historische kern. In de 17e eeuw begon het hier allemaal, we lopen wat rond en gaan naar de volgende state park camping. Hier maken we de auto schoon, doen de was en gaan weer richting Baltimore.

Op naar naar Lusby waar we langs gaan bij een echtpaar die we op een van de campings troffen en die ons uitnodigde bij hun te komen als we in de buurt waren. We wisselen onze reis ervaringen uit, zij waren ooit 12 jaar met hun boot onderweg. Na een gezellig avond aan de haven en een kleine rit door de omgeving nemen we afscheid en gaan naar ons hotel. Na 7 nachten ( zoveel nachten achter elkaar hadden we nog nooit in de auto geslapen) eindelijk weer een echt bed!Nu de auto wegbrengen naar Baltimore. Morgen naar Washington.

De auto rijdt toch niet lekker en de banden maken een ratelend geluid. Jos wil bij een banden centrum langs. We komen er een tegen, gaan er naar toe, maar ze hebben geen tijd. Misschien zien we er nog meer.

Zo’n 10 km voor we bij ons hotel zijn  hebben we geluk. Het is er zo te zien niet zo druk. Jos legt het probleem uit. Is het alsof je een helikopter hoort, zegt de man, kijk dat ligt hier aan en wijst naar de band, zaagtand effect. Het beste is nieuwe er op..
Ja, dat dachten wij dus ook al een hele tijd. Jos had de afgelopen maanden al op internet gekeken en kon ze precies vertellen welke banden er op moeten.
De man duikt in de computer en zegt; over 20 minuten heb ik ze hier, jullie gaan eten en over een uur zitten ze erop. En zo was het!

Om half 3 waren we bij ons hotel, de auto uitgepakt, en  precies om 3 uur waren we weer bij het bedrijf waar we de auto op hadden gehaald en waar hij de komende maanden, als een stout kind, in een hoek van een grote hal op ons mag gaan staan wachten met zijn mooie nieuwe glimmende banden.

We overnachten vlak bij de auto en gaan de andere morgen met de taxi naar Washington. Kost ons net zo veel als met de bus+taxi op de heen reis, en we hoeven niet met de tassen te sjouwen.
Al voor 11 uur checken we in en gaan daarna te voet richting Witte Huis. Het is weer heel warm maar rustig in de stad, zaterdag en zomertijd. Natuurlijk wel veel toeristen.

Het Witte Huis is van vrij dichtbij te zien. Natuurlijk staan er mensen te protesteren, sommigen al jaren. Het is te warm om te voet verder te gaan. Lunchen dan maar en daarna terug naar het hotel in de koele kamer. Veel restaurants zijn dicht in het weekend, we gaan vanavond calamaris eten, zei Jos, dat leek mij een zeer optimistische opmerking gezien het voorgaande. Maar hij had weer eens geluk. Spaans restaurant met terras niet te ver van hotel en hele lekkere tapas, ook calamaris. Daarna nog wat rondgelopen maar het zijn allemaal bureaus dus is er niet veel te beleven.

Zondag nemen we de hop on hop of bus en doen alle routes, zodat we alle bezienswaardigheden zien. ‘s Morgens waren we al door de wijk Georgetown gekomen, kleinschalig, veel winkels en restaurantjes, gezellig dus. Hier zijn we dan weer naar toe gegaan om te lunchen. Aan het eind van de dag konden we geen bus meer zien.

Washington is een aangename stad waar je best veel tijd kunt doorbrengen. Er zijn veel museums die we allemaal nog een keer gaan bezoeken……
We komen hier terug, de auto wacht….