unbenannt-6572

USA I Long Island/Maine

Canada Saint Andrews : 29.04.2017

Van Long Island naar Maine

We laten NY links liggen, daar waren we al eens en om nu met de Defender daar rond te rijden …

We rijden Long Island op. Ik had altijd een voorstelling van een mooi buiten gebied bij NY. Maar vanuit het vliegtuig had ik al gezien dat de helft helemaal is volgebouwd maar de andere helft meer aan mijn verwachting voldoet.

In het midden van LI gaan we op zoek naar een camping, maar de eerste is nog “closed for de season” dan maar richting zee en hier hebben we meer geluk, bij Brook Haven is er op dit moment ruimschoots plaats op het Smith Point Country Park.

Het weer is nog goed en we kunnen buiten eten, later begint het te regenen.

De andere dag rijden we wat rond. Er zijn op LI sinds ongeveer 20 jaar wijngaarden. Toen de aardappelteelt niet meer lonend was zijn ze daar mee begonnen, dus maar weer eens onze favoriete bezigheid uitoefenen , wijn proeven. Het smaakte redelijk maar de prijs natuurlijk veel te hoog.

We gaan richting East Hampton waar we zaterdag onze auto papieren op gaan halen. East Hampton is het Wassenaar van NY en wat wil het geval dat we langs een wijnhandel komen. Jos auto gekeerd en naar binnen. In deze omgeving aan goede wijnen geen gebrek en we dekken ons in voor de komende dagen. Een paar kilometer verder komen we op camping Hilters Hill.

Een ruime plek direct aan zee en bijna geen mede bewoners en met het mooiste sanitair gebouw wat ik ooit op een camping gezien heb, en ook nog eens verwarmd zodat we daar s’avonds lekker warm ons dagelijkse spelletje rummi konden spelen.

De andere morgen naar de vuurtoren aan het eind van LI gereden. Helaas, de voorjaar mist beperkte het uitzicht nogal, iets waar we de komende weken vaker last van zullen krijgen.

Zaterdag morgen eerst bij de familie langs om onze auto papieren op te halen, dan door naar de veerboot om de oversteek naar New Londen, Connecticut, te doen.

Als we aan land komen pakken de donkere wolken zich samen en in de loop van de middag begint het te regenen. Dat wordt dus geen Camping. We rijden door het stadje Mystic wat er aardig uitziet en besluiten hier een hotel te zoeken niet wetende dat dit een van de meest toeristische stadje hier is. DeTaber Inn heeft nog 1 kamer vrij, natuurlijk de duurste, maar wat doe je als op dit moment de regen met bakken uit de hemel valt… Dan blijkt deze kamer een bungalowtje te zijn met open haard…

Als hebt droog wordt bekijken we het stadje en genieten de rest van de avond deze huiselijke omgeving.

Op naar Cape Cod, ook een must als je in deze omgeving komt. Ook hier de vakantie stek voor de gegoede Amerikaan, maar veel leuker als LI. We vinden een camping die open is bij Brewster, rijden de volgende dag naar het eind van CC naar het stadje Province. Super toeristisch, maar om deze tijd van het jaar nog mooi rustig en eten oesters (Jos) en onze eerste lobster rol. Het weer is ons deze dagen goed gezind en de zon schijnt.

Boston rijden we ook voorbij, hier waren we ook al eens, dan begint het weer eens te regenen en te regenen en te regenen..We overnachten in een mooi oud boutique hotel, de Garrison Inn in Newburyport.

Als we in Portland aankomen is het lunchtijd en we vragen een voorbijganger waar je hier leuk kunt eten. Hij geeft ons de tip voor een seefood restaurantje. Jos weer aan de oesters, en daarna weer lobster.. als je al in Maine bent.. Jos krijgt oesters uit verschillende rivieren, ook uit Damariscotta. Hebben we nu een doel, hier is ook een camping dus… maar helaas daar staat weer eens het bekende bordje ” closed for… Het wordt dus weer een hotel.

De volgende morgen in Damariscotta eerst nog langs een archeologische plek waar indianen duizenden jaren lang oesterschelpen op de oevers lieten liggen. Begin vorige eeuw was er zelf een tijdje een fabriek die het als kalk afgroef. Gelukkig was het niet winstgevend en is er nu nog het een en ander te zien.

Mount Desset Island, weer zo’n schiereiland dat in begin vorige eeuw door de happy few als vakantieoord werd ontdekt en bebouwd. De happy few is al lang weg, maar het is nog steeds een aantrekkelijke plek om je vakantie door te brengen met een hoge berg, met een mooi uitzicht dus, en leuke kleine dorpjes. Wij 

dus opzoek naar het mooie uitzicht vanaf de berg en op zee… niet dus, weer mist.

Vanaf hier rijden we naar de Canadese grens. We vinden het best wat spannend omdat we tot nu toe niet weten hoelang de auto in Canada mag blijven.

Bij St. Stephen gaat een mooie nieuwe weg naar de grens met ook nieuwe douane gebouwen. Het is zondag en nog geen vakantie tijd dus er rijd geen auto.

Je rijdt de Amerikaanse douane gewoon voorbij.. en komt bij een hele aardige Canadese douanier, hij stempelt ons paspoort en dan vragen wij hoe het zit met de auto..Ga hier om de hoek maar even naar binnen… We hadden binnen al een aantal mannen met bewondering naar onze auto zien staan kijken en toen we bij hen binnen kwamen waren ze zeer belangstellend.

 We legden onze vraag voor, hoelang mag onze auto hier zijn?, en ze snapten eigenlijk niet waar we het over hadden. Je kunt hier gewoon zolang blijven als je wilt.. Wij; en doen de Amerikanen dan niet moeilijk als we naar Alaska gaan? Nog even gebeld met de collega’s in het ander gebouw maar die vonden het ook geen probleem. Nou, go go go, en enjoy your stay in Canada ….

We rijden met een grote smile Canada binnen, onze auto kan hier mooi blijven tot wij volgend jaar naar Alaska gaan