unbenannt-1000323

Frans Guyana | Saint-Georges

Saint Georges : 27.12.2013

Met de veerboot over de Marowijne rivier naar Saint-Laurant du Maroni, door gereden naar Awala Yalimapo, naar het strand waar de Leatherback Schildpadden van Februari tot Augustus hun eieren leggen. Wij vinden alleen lege schalen. Tot en met eerste kerstdag lekker uitrusten en uitwaaien, want dat doet het hier…

De kerstdagen uitgerust en uitgeziekt, ik, Marja, was snip verkouden. Alleen overdag kwamen er mensen aan het strand. ’s Avonds hadden we de zee weer voor ons zelf, alleen de Franse buurman in de cabines vlak bij ons kwam af en toe een praatje maken. Hij was hier om deze dagen te gebruiken om tot zich zelf te komen, kracht te putten uit de natuur, biddend staan in de zee en daarna een te worden met de bomen door ze te omarmen…..

In Kourou een bezoek gebracht aan het museum bij de lanceerbasis van het europese ruimtevaart project ESA.

Guyana bestaat grotendeels uit oerwoud en er wonen weinig mensen, je komt hier om van de natuur te genieten.

Jos zag ze vliegen… papegaaien, en we zagen een visser een meerval uit de kreek halen waaraan wij stonden van wel 75 cm.

Het kust gebied bij Cayanne is heuvelachtig. De stad zelf heeft geen bijzonderheden. Wij genieten hier even de (te dure) luxe van een bed en een bad.

 

Morgen willen we verder naar de Brasiliaanse grens, maar of we dat in een keer halen?
We zijn hier in Frankrijk en de pompbedienden staken……

Muggen… ook hier zijn die in grote getale aanwezig, en vooral als je in de natuur leeft zijn er altijd situaties dat zij sneller zijn dan jij. Mijn stoel is bekleed met grof geweven stof, ook daar en door mijn kleding steken ze zonder problemen zodat mijn zitvlak er nu uitziet als een krentenbrood!!!

Van Cayenne naar de grens over de, naar onze mening, mooiste verharde weg van dit land.Heuvel op, heuvel af, bocht links, bocht rechts, het is net een “alpenstrasse” maar dan door het oerwoud.

Aangekomen in Saint-Georges, het grensplaatje aan de rivier, eerst maar eens rondgekeken. Gelijk bij binnen
komst komen er allemaal mannetjes op je af die je per boot de grens over willen brengen. Maar helaas wij hebben ook nog een auto en die past daar niet op. Maar we moeten wel met een boot over want de nieuwe brug, die al twee jaar klaar is, heeft nog steeds aan de Braziliaanse kant geen aansluiting. Dus maar een beetje rond vragen, er wordt een jongen opgezocht die wat Engels spreekt en na enig hen en weer blijkt dat we naar de overkant moeten naar de man van de veerboot en met hem afspreken dat hij morgenvroeg ons ophaalt. Zo gezegd zo gedaan.

Toen op zoek naar een slaapplaats, ook maar eens iemand aangesproken, en ja, hij had buren die hangmat slaapplekken verhuren en bij hun konden we op het erf staan.

De andere morgen eerst bij de Franse douane langs, die hadden er geen probleem mee dat we vertrokken. Toen naar de veerboot aanleg plek, daar stonden al een paar auto’s te wachten, wat ons deed vermoeden dat hij zo wie zo elke morgen komt en wij er niet per se naar toe hadden gemoeten. Maar goed, zeker is zeker. Fijn dat er meer auto’s waren want hoe meer er mee gaan hoe goedkoper. Toch nog € 80,– Jos mocht met de auto op de grote boot, ik met de andere passagiers met een kleine snelle.