Mendoza 20.09.2015
Jochem en ik waren in september 2 weken in Argentina en Chili om het visum voor de Defender te verlengen, voor een kort reisverslag zie Chili: Vina del Mar/Coquimbo.
Mendoza 04.02.2015
De laatste avond nemen de Argentijnen afscheid van ons met een groot feest!
Op 500 m van de camping is een evenementen terrein, dans en muziek en als klap op de vuurpijl, letterlijk, vuurwerk. Hadden we dus ’s middags niet in de gaten
Na een wat korte nacht dan naar het wijngoed Saleintein.
Daar worden we al verwacht en hartelijk ontvangen.
De komende dagen hebben ze daar een groot evenement met 130 Amerikanen.
Er zijn geen kamers vrij voor ons maar dat wisten we al. We slapen graag nog een paar nachten in de auto. Die staat naast de Posada bij het onderkomen van 
het personeel.
Zo hebben we onze eigen kleine camping met blik over de wijnbergen in het dal.De auto schoonmaken, de was laten doen, en dan is hij weer klaar voor de volgende trip. Hij staat nu veilig onder de carport van de Posada.
Woensdagavond kunnen we met de personeel bus mee naar Mendoza. Nog een nachtje in een hotel en dan donderdag met de bus naar Santiago de Chil
San Juan 01.02.2015
Een lange, rechte weg naar San Juan. Het wordt steeds warmer. Bij de toeristen info geven ze ons de adressen van een paar campings in Ullum, zo’n 25 km daar vandaan.
De eerste twee zijn alleen maar dag campings. Bij de derde, Palmas del Lago mag je ook overnachten. Er is zelf een zwembad. Het Lago is een stuwmeer en het water staat niet zo hoog zodat het een eind van de camping af is.
De omgeving bestaat alleen maar uit zand heuvels-bergen en het is er heet, zelfs de wind is warm. De eerste nacht slapen we prima, maar de tweede wordt er ergens feest gevierd en Jos vindt het de andere morgen dan ook mooi geweest. We willen met een grote boog weer richting Mendoza rijden. Jos start de auto, niets……
De koelkast (diepvriesstand) heeft twee warme dagen en nachten aangestaan en dat was net even te veel. Maar wij zijn op alles voorbereid, dus het zonnepaneel te voorschijn gehaald. We weten nu ook hoe lang het duurt voor de accu drie kwart vol is, 5 uur!
Nog maar een keer warm eten op de camping. Daarna een ronde om het meer om de rest van de accu op te laden. We zoeken een hotel in San Juan, lekker rustig en met airco. Omdat het te ver is om de geplande weg te rijden gaan we weer over de lange rechte weg terug naar Mendoza.
Nu naar een andere camping in het gebied dat door de jonge dame als niet zo veilig werd aangegeven. De eerste camping die we daar oprijden ziet er prima uit.
Beter dan de andere, en zo zie je maar weer hoe verschillend je over iets kunt denken.
Het is onze laatste camping nacht. Morgen dan naar Bodega Salentein
Mendoza 27.01.2015
We overnachten in Caheuta. Daar blijven we twee nachten. Zondags rijden Kees en Corry de weg naar de Chileense grens tot boven op de pas en terug. Wij blijven op de camping.
Jos boort de eerste gaatjes in de auto voor de tent die we gekocht en meegenomen hebben uit Duitsland. Hij kan achter de auto zodat je ook bij slecht weer buiten kunt koken.
Op de camping volgen wij het Argentijnse familie leven. Hele families komen daar om de zondag al bbq end te verblijven. ’s Avonds hebben we dan de plek weer voor ons zelf.
Maandag rijden we naar Mendoza, op zoek naar de garage waar we een afspraak hebben voor woensdag. Aangezien dezelfde naam 3x voorkomt maken we een mooie stads rondrit, bij de laatste zijn we op het goede adres. We melden ons en vragen of we de auto een dag eerder kunnen brengen, zodat zij ook meer tijd hebben als er wat bijzonders is.
Eerst maar eens eten en dan wat door de stad lopen. Mendoza is een groene stad. Langs alle straten staan platanen. Een heel systeem van irrigatie kanalen zorgen voor dit groen in de woestijn waarin ze midden in ligt
Wij gaan opzoek naar Het Hyatt hotel. Hier hebben we al voor dinsdag geboekt. We plakken er dus een nachtje bij aan. Kees en Corry zijn daar net voor ons aan gekomen.
Dan wakker worden op je verjaardag in het mooiste hotel van de stad. Ontbijten op het terras, en terwijl de mannen de auto naar de garage brengen begeven Corry en ik ons naar het zwembad waar het op de vroege morgen al zeer aangenaam vertoeven is.
De laatste dag samen. Morgen vliegen onze vrienden weer naar Nederland na 4 weken gezellig samen zijn.
Voor mijn verjaardag krijg ik van Kees en Corry de lunch als cadeau. Na het eten wat uitrusten op de kamer, dan wordt er geklopt. Staat er een ober voor de deur met een verjaardag taartje van het hotel. Dat is leuk, maar we zijn nog zo vol van de lunch….. ’s Avonds dan gezellig nog borrelen in de hotel bar.
Ze vinden dat ik nog een cadeau verdient heb en hebben nagedacht wat we nog niet in onze auto hebben, en ze hebben wat gevonden, een water zuiver apparaat. Die is dezelfde avond nog besteld en wacht nu op ons in Berlijn.
De volgende morgen na het ontbijt nemen we afscheid van Kees en Corry na 4 weken gezellig samen zijn
De rest van de dag brengen wij door met het wachten op een SMS van de Garage dat de auto
klaar is, en die komt maar niet. Om 3 uur hebben we er genoeg van en bestellen een taxi. Als we aankomen is de auto klaar. Hij glimt en doet en lacht ons toe. Fijn om er weer mee verder te kunnen. We gaan naar een camping in Mendoza.
Op aanraden van de toeristen info. Zeer veilig aldus de jonge dame. Het is een vrije tijds terrein van het leger, met zwembad, tennisbanen
enz. Alles sterk verwaarloosd. Het doet ons denken aan de zestiger jaren bij ons of aan de DDR net na de val van de muur. ’s Avonds staat er nog maar 1 tent en wij. Lekker rustig dus.
Mendoza 26.01.2015
Van Chos Malal naar Malargue. Een dag rijden door weer een heel andere wereld.
Iedere keer verbaas je je weer.
Een groot gedeelte rijden we door een vulkaanlandschap. We gunnen ons maar weer eens een hotel overnachting omdat de campings wel zeer eenvoudig zijn en het dan wel weer eens fijn is de badkamer bij de hand te hebben.
Verder naar San Rafaël, het eerste stuk rijden we door een vlak stuk, links de hoge bergen van de Andes, wat verder rechts de Sierra del Nevado.
Corry had gelezen over een canyon in de buurt van San Rafaël. Dan daar maar heen.
Bij El Nihuil is een stuwdam en de weg door de canyon gaat daar naar beneden en volgt het riviertje, die in de volgende 70 km nog een paar keer wordt gestuwd.
Waar in de wereld mag je nog met een auto door een canyon rijden? Weer een bijzondere ervaring. Aan het eind, bij het laatste stuwmeer slaat dan het toerisme toe en daarna de ene camping na de andere en om de paar meter word je verleid om een rafting tour te maken. 
Voor San Rafaël zijn de eerste wijnhuizen. We stoppen om nog net voor 5 uur de eerste wijnproeverij te doen, en natuurlijk nemen we er een paar mee voor op de camping.
Salentein, bij Tunuyan, is het wijngoed waar wij de auto gaan stallen. Kees en Corry willen dat oo
k graag zien dus daarna toe. Na enig zoeken, de Argentijnen zijn zeer karig met wegwijzers en wegnummer borden, komen we daar omstreeks lunchtijd aan. We reserveren de
wijntoer om 3 uur en gaan eerst lekker eten,
en natuurlijk een wijntje van het huis er bij.
Salentein is het wijngoed van de familie Pon, de eerste wijnen kwamen in 2000 op de markt. Moderne gebouwen en een zeer, op bezoekers gerichte, wijnkelder. Weer anders, weer mooi.
Aan het eind van de dag verder richting Mendoza.
Wieder in Argentinie. Beim Supermarkt will Jos die Reifen aufpumpen und dann streikt der Compressor. Telefonate mit Deutschland, aber es ist Freitag….
Jetzt sind wir Solidair mit unsere Freunde, unser Dach geht auch nicht mehr hoch.
Wieder auf der Straße 40, nach El Bolson. Da wollen wir übernachten, aber es voll Touristen und kein Hotel zu finden. Weiter zum nächsten Ort. Dass ist dann 70 Km weiter, Bariloche, im Hotel Carlos V, sind noch 2 Zimmer frei, die nehmen wir natürlich schnell weil auch hier wimmelt es von Urlauber.
Sonntag morgen um 6 bekommt Jos ein Nachricht mit Anweisungen für die Reparatur der Compressor. Er aus sein Bett und um 8 war dann die Sache wieder Ok.
Auch unsere Freunde haben die Idee ob wir nicht zu 4 dass Dach anheben können?
Dass werden wir dann morgen versuchen.
Am Montag fahren wir die Ruta des 7 Lagos. Um die Mittagszeit finden wir einen schönen Campingplatz am See. Wir bekommen die beide Dächer hoch und schlafen alle gut. Nächstes Ziel ist Junin de los Andes, danach weiter. In die Nähe von Zapata Übernachtung auf einen Natur Camping am Laguna Bianca, mit Blick auf die Vulkane und schwarzhalz Schwäne auf dem Wasser.
Weiter nach Chos Malal, immer wenn die Landschaft etwas langweilig wird fährt Mann um eine Ecke und ist sie wieder ganz anders, aber immer atemberaubend..
Am nächsten Tag durch eine Vulkan Landschaft nach Malargue. Hier wieder ein Hotel weil die Campingplätze immer sehr einfach sind, es mal schön ist das Bad in die Nähe zu habenRichtung San Rafael nehmen wir die Straße über El Nihuil, diese führt 70 km durch einen Canyon, das Wasser wird immer wieder gestaut und am letzten Stausee wimmelt es dann so von Touristen.?
Aber wo in die Welt darf Mann mit sein Auto noch durch einen Canyon fahrenIn San Rafael, kürzt vor Schluss noch die erste Weinprobe dieser UrlaubSalentein, in die nähe von Mendoza, ist dass Weingut wo wir unser Auto demnächst abstellen. Unser Freunden möchten dass natürlich auch gerne sehen. .
Schilder in Argentinie Mangelware sind, kommen wir erst um die Mittagszeit an.
Wir buchen die Führung um 3, und probieren im Restaurant das gute Essen und deren leckere Weine.
Am Abend treffen wir ein in Cacheuta, wir machen morgen einen Tag Pause während unsere freunde der Pass zur Chilenischen Grenze und zurück fahren um die sechs tausender zu sehen.
Chos Malal 22.01.2015
We vervolgen weg 40, nu het deel van de 7 meren. Al rond de middag vinden we een camping aan het Lago Hermoso, om te genieten van het lekkere weer. 
San Martin de los Andes is een aangenaam toeristen stadje
We doen de botschappen en omdat het lunchtijd is laten we ons maar weer een keer verwennen. Een stukje verder naar Junin de los Andos, een leuke camping aan de rivier. Het landschap is weer een savanne maar nu met heuvels en bergen.
We overnachten op een kleine natuur camping aan de Laguna Blanca, met blik op oude vulkanen
Via Zapala gaan we naar Chos Malal. Op een gegeven moment zei Jos dat hij dat dorre land wel zo’n beetje zat had. Een paar kilometer verder verschijnt dan opeens een grandioos berg panorama, allemaal hoger dan 3500 meter. De man van de toeristen informatie vertelde ons heel trots dat Chos Malal precies in het midden ligt van route 40. Op de plaatselijke camping hebben we dan onze eerste tropische dag aan deze kant (west) van Argentinië. Het verleidt Corry zelfs tot een duik in de, wel wat bruine, rivier.
Bariloche 17.01.2014
De zoveelste grensovergang en we zijn weer in Argentinië. In Esquel weer op weg 40 naar het noorden. Eerst nog boodschappen doen. Jos gaat ondertussen de banden op pompen. We verwachten voorlopig geen pistes meer. En dan begeeft de compressor het. Dit betekent dat ook wij het dak niet meer omhoog kunnen krijgen. Nu dus solidair met onze vrienden. 
Het einddoel voor deze dag is El Bolson. We komen daar aan en de hoofdstraat is overvol met toeristen. Het is “de” vakantie plaats voor de Argentijnen. Het lukt dan ook niet een hotel te vinden. We besluiten verder te kijken. Maar zoals het in een groot land zo is, is de volgende plaats 70 km verder. Zo komen we in de vroege avond aan in Bariloche, we rijden naar een hotel die in de reisgids staat en laten we nu het geluk hebben dat er nog net 2 kamers vrij zijn, die nemen we dan maar snel want ook hier is het overvol.
Ondertussen heeft Jos contact met Duitsland, en er wordt heen en weer gebeld over wat het probleem met de compressor kan zijn. Een eerste reparatie poging ’s avonds mislukt. Zaterdagmorgen, 6 uur, krijgt Jos een berichtje en hij belt terug. Het kan ook dat of dat zijn. Hij het bed uit, en jawel, een uur later deed de compressor het weer.
We besluiten om de dag in Bariloche te blijven. Corry heeft een oplossing voor hun kampeer probleem. Ze gaan een opblaas matrasje kopen, dan kan er een op de grond en de ander op de bank slapen. Nu we allemaal weer kampeer klaar staan besluiten we daar maar eens lekker op te gaan eten, Argentijns met veel vlees en een paar flessen goede wijn.
Bariloche noemt zich ook Klein Zwitzerland