Categorie: Blog Brazilie

Brazilië: Foz do Iquacu   27.01.2014

Eindelijk op een echte camping overnacht, wel met jaren zestig charme, in een nationaal park vlak bij Rio de Janeiro.

De volgende dag op naar de Copacabana! Met de Defender over de boulevard, maar helaas nergens een parkeerplaats te vinden. Dan maar naar Ipanema, zelfde laken een pak. Bij het volgende strand eindelijk een plekje, maar ja, dat is niet zo beroemd en de mooie meisjes komen ook niet tot hier….

Wat het mooie is van de stranden hier is dat het alleen strand is. Geen strand tenten, geen café’s, alleen kleine drank kiosken. Nog een paar stranden verder vinden we een camping van de camping club, en als je daarvan geen lid bent betaal je voor een nacht meer dan in een pousada, maar je staat dan wel vijftig meter van het strand. Voor het slapen dus  baden in zee, en jawel, ik ook! (Voor het eerst sinds lange tijd). Warm is het hier aan de kust, ook s’nachts.

De kust tussen Rio de Janeiro en Sao Paulo is een van de mooiste van Brazilië.  Veel baaien met mooie stranden en eilandjes. Bergen tot aan de zee.

Ons volgende doel is het stadje Paraty. Tot de zeventiger jaren niet aangesloten op het wegennet en dus nog helemaal in originele staat, 17e eeuws, en heel toeristisch.
Wel mooi opgeknapt, de straten bestaan uit grote keien, wat het lopen niet makkelijk maakt. Gelukkig wel autovrij.
We staan ook hier op een kleine camping. Nog eenvoudiger en heter dan de vorige. Wel direct aan het water en het stadje. Een voorbeeld van de Braziliaanse way of live, elke caravan heeft een tv, het restaurant waar wij naast staan ook, op het strand is het ook een gezellige boel en in het stadje is ‘s avonds een live concert. Hiertegen zijn geen oordopjes opgewassen!

De volgende morgen, na een slapeloze nacht, ons boeltje gepakt en opzoek naar wat meer rust. Een uur verder vinden we dat op een kleine camping in de natuur op honderd meter van het strand.
We gunnen ons een extra dag vakantie, lekker niets doen, aan het strand het Braziliaanse strandgebeuren bekijken, daarbij een beetje verbranden ook al zit je in de schaduw. We hebben nu ook de tijd om te kijken waar de reis verder naar toe gaat.

Kijk toch eens hoe fris en monter ze nog is op haar zestigste verjaardag:

We gaan richting watervallen van Iguacu, op de grens van Brazilië, Paraguay en Argentinië. Daarvoor gaan we langs de kust naar het zuiden, ruim voorbij aan Sao Paulo naar Curitiba, en dan landinwaarts. De weg naar het westen gaat weer door een heel ander landschap. Nu is het heuvelig en een en al landbouw. Hier zijn veel Duitse en Italiaanse emigranten neergestreken. Het lijkt ook een beetje op midden Duitsland. Mais en bonen zo ver het oog reikt, en dat is hier heel ver!

De watervallen van Foz do Iguacu, de grootste van Amerika, zijn de moeite waard. In deze tijd van het jaar is er veel water en het geheel in volle pracht te bewonderen. De vele toeristen worden 10 km voor de watervallen in bussen verder vervoerd. Over verharde paden loop je dan langs de watervallen om aan het eind weer in de bus te stappen terug. Ook hebben we de grote stuwdam bezocht, weer in de bus. Hier had ik een bijzonder moment, men vroeg of we al 60 jaar waren. Jos nog niet, maar ik dus net wel. Mocht ik voor de helft van het geld, mijn eerst senioren korting!

Rio de Janeiro ist das nächste Ziel. Jos möchte gern ans Meer an das Copacabana wo, wie Mann sagt, die schöne Mädchen sind… Leider kein Parkplatz zu bekommen, auch am nächsten, das Ipanema nicht. Erst beim folgende Strand war Platz aber da gab es keine schöne Mädchen …. Von Rio bis Sao Paulo ist die schönste Küste von Brasilien. Kleine Strände und Inseln, in traumhafte Buchten. Halbwegs liegt Parate, eine historische klein Stadt die bis die 70 Jahre nicht über eine Straße zu erreichen war und deswegen gut erhalten ist. Sehr Touristisch, abends sehr laut, deshalb sind wir am nächsten Morgen wieder los. Eine Stunde weiter eine kleine Natur Camping am Meer gefunden für die nächste zwei Nächte. Wir überlegen wie es weiter gehen soll. Das Meer reicht uns und wir entscheiden uns für die Wasserfälle am drei Länder Eck, Paraguay, Argentinien, Brasilien. Nach Foz do Iguacu geht es durch eine hügelige  Landschaft . Endlose Felder mit Mais und Bohnen. Hier wohnen viele deutsche und italienische Immigranten, es ist hier auch ein bisschen wie in Mittel Deutschland. Die Wasserfälle sind die größte von Amerika. Sehr beeindruckend, weil um diese Jahreszeit viel Wasser im Fluß ist. Gut organisiert wird man mit Busse dahin gebracht, lauft über einen Beton weg der Ufer entlang und am Ende mit dem Bus zurück. Der nächste Tag zur Staudamm. Auch wieder im Bus. Da habe ich dann meine erste Senioren Rabat bekommen! 

Brazilië | Minais Gerais | 21.01.2014

Weer een aantal reis dagen met mooie landschappen, landbouw, bergen en vlaktes. Alleen waren dit keer enkele (hoofd)weg gedeeltes heel slecht, vol gaten, en dat is niet bevorderlijk voor de snelheid. Uiteindelijk bereikten we Diamantina. In de 18e eeuw was het het centrum van de omliggende diamant mijnen. Het heeft nog een goed bewaard gebleven historische binnenstad, waar de nodige Braziliaanse toeristen en kijkje komen nemen. Eindelijk weer eens wat gedronken op een terrasje!

De volgende dag verder naar Mariana, we nemen een binnendoor weg. Voor de verandering loopt deze voor een groot gedeelte door schilderachtige dalen. Groene bergen, grote bossen bamboe en een meanderende rivieren. Het kon ook de Ardennen zijn. We volgen nu de ” Estrada Real” de Koningsweg die van Diamantina naar Rio de Janeiro loopt en veel oude barokke stadjes aandoet. Hoe dichter we bij ons doel komen hoe bergachtiger de omgeving. Rondom Mariana zijn nog veel productieve mijnen waaronder ijzererts, Het stadje zelf heeft ook weer een goed bewaard gebleven historisch centrum.

Wij overnachten in een katholiek internaat, Ave Maria boven de deur en de kapel naast de slaapkamer…

We houden ons deze vakantie al een tijdje bezig met de zonnestand. De evenaar loopt door Macapa en de zuiderkeerkring net ten zuiden van Rio de Janeiro. En aangezien de zon weer op weg is naar het noorden moeten wij hem tegen komen.

Volgens ons was dat vandaag, 20 januari, het geval. Om  twaalf uur geen schaduw te zien en stonden wij dus in het Zenit. ( de zon loodrecht boven ons).

Ouro Preto is het grote broertje van Mariana, alles is hier wat groter. Meer kerken en musea. Het staat ook op de Unesco lijst maar wij vinden Mariana leuker.

Wieder einige Tage fahren bis zum nächste Ziel das Städtchen Diamantina. Hier fangt der “Estrada Real” an, eine Straße bis Rio de Janeiro entlang Barocke Städte.
Diamantina hat eine schöne historische Altstadt. Weil hier auch Brasilianische  Touristen sind gibt es endlich mal wieder etwas zu trinken auf eine Terrasse. Der nächste Tag keine Weitblicks mehr,  wir fahren durch ein Tal nach Mariana. Diese Stadt ist umgeben von Eisenerz produzierende Mienen. Wir übernachten in ein katholisches Internat. Ave Maria über der Tür und die Kapelle neben das Zimmer. Auch hier eine schöne Altstadt. Ein paar Kilometer weiter liegt Ouro Preto, der große Brüder von Mariana, hier ist alles etwas größer, mehr Kirchen und Museums, aber uns gefällt Mariana besser.

Brazilië | Chapada Diamantina | 17.01.2014

De volgende dag weer veel mooie vergezichten. De natuur wordt groener en er komt weer meer “leven” . We overnachten nog een keer onderweg en rijden de andere morgen verder. Door een kilometers lange wolk van vlinders, zoveel hebben we er nog nooit bij elkaar gezien, rijden we het laatste stuk tot de afslag naar Igatu.
Een kleine weg van natuursteen slingert omhoog, zou dit de goed weg zijn? Er rijd een pick up voor ons waar een zak uitvalt, die rapen wij op, en als zij dat even later bemerken hebben wij de gelegenheid te vragen of dit echt de goede weg is. Ja gewoon doorrijden. En dan kom je in een oud mijnwerkers dorpje waar de tijd lijkt stil te staan. Vroeger werd hier naar Diamanten gezocht.

We hadden alleen een naam en een telefoonnummer, maar ja, geen net, maar het dorp is zo klein dat iedereen elkaar kent. Een vriendelijke jonge dame ging ons voor over een slingerpaadje de berg op.

Boven troffen we een aardige jonge man die eerst niet snapte wie we waren, toen hij in de gaten kreeg dat wij ook Duits spraken haalde hij er een andere jonge man bij die vloeiend Duits sprak. Hij bleek de broer van de dame, zij was even weg maar zou zo terug komen. We werden natuurlijk uitgenodigd binnen te komen en troffen daar ook zijn gezin aan. Laten die nu ook uit Berlijn komen. Na het eten hun bijzondere huis gezien, het is tegen de rotsen gebouwd of beter gezegd er omheen gedrapeerd. Ze zijn het nog steeds aan het uitbreiden.

Op hun advies de auto geparkeerd onder oude Eukaliptus bomen naast de kerk waar wel vaker mensen kamperen. Eindelijk weer eens in de auto slapen…
Maar omdat volgende week de Heilige Sebastianus geëerd wordt moet er geoefend worden in de kerk voor de processie en daarbij wordt ook vuurwerk afgeschoten en dat moet je ook oefenen, zelfs morgens vroeg om 6 uur!
Een dag uitrusten, een mijn bezoeken, een wandeling naar wat watervallen, en rondom deze geweldige natuur.
Maar we moeten verder richting het zuiden, door de Planalto, een hoogvlakte van 500 tot 1000 meter richting Bela Horizonte.

Brazilie Noordoost  12.01.2014

“De Defender heeft ook zijn strand rijden doop gehad en Jos zijn lol.”

Na Belem gaat het door uitgestrekte vlakten met voornamelijk veeteelt. Grote Fazenda’s op arme grond (Savanne).
Later komt er meer begroeiing voornamelijk palmbomen. De laatste paar honderd  kilometer wordt het heuvelachtiger, zelfs bergachtig, maar ook veel droger. De laatste 3 jaar heeft het hier bijna niet geregend.

We hebben het “mooiste park” van Brazilië bezocht met groepen bijzonder rotsformaties. Wanneer dit als het “mooist” geldt, hoeven we de rest niet meer te bezoeken. De Sächsische  Schweiz is spectaculairder.

Overnacht hebben we in kleine hotels want campings zijn hier niet. En aangezien we niet bepaald ” low budget” reizen moeten, eten we ook gelijk maar, voor weinig geld onderweg.Aangekomen bij de stranden van Forteleza kregen we een Algarve gevoel, te veel, te nieuw, en te hoge nieuwbouw.

Doorgereden naar een kleiner plaatsje waar we gevraagd hebben af we naast de strandtent mochten overnachten, wat ze goed vonden. Maar toen het donker werd en iedereen vertrok leek het ons toch beter maar weer een hotelletje op te zoeken.

We gunnen ons een paar dagen vakantie, en wel in een kleine lodge in Canoa  Quebrada, ooit een vissersdorpje, toen door de hippy’s ontdekt en nu een toeristisch plaatsje waar ze met buggy’s door de duinen crossen. Jos liet wat wind uit de banden en toen ging het ook met de Defender. We kwamen hier terecht door een zakenrelatie van Jos die hier samen met zijn vrouw met kerst en oud en nieuw de eerste gasten waren. Ze wisten dat wij ook in Brazilië onderweg waren en vertelden per mail hoe mooi het hier was. Ze hebben gelijk, de lodge ligt een kilometer van het plaatsje in de duinen.

De Defender heeft ook zijn strand rijden doop gehad en Jos zijn lol. Het was voorlopig genoeg strand deze vakantie. Morgen gaan we weer richting binnenland. Vanmiddag uitgenodigd voor het eten bij de Braziliaanse familie van onze gastheer, daar zaten we met een internationaal gezelschap aan tafel, het was net de ” tafel van Babel”

Het volgende doel is het dorp Igatu in het National Park Chapada Diamantina, daar hebben we het adres gekregen van een vriendin van onze huidige gastheer. Zij kan ons dan wat meer vertellen van de omgeving daar. Om daar te komen zijn we wel drie dagen onderweg.

We rijden over lange rechte wegen, door prachtige landschappen met geweldige vergezichten. Er wonen weinig mensen, de eerste dag duurde het een hele tijd voordat we tegen de avond een onderdak vonden. In een klein gehucht, midden in het niets, vonden we een kleine Poesada , de kamer was kleiner dan de badkamer in de lodge en in de badkamer kon net een persoon staan. Dat is het leuke van deze reis dat je zoveel uitersten meemaakt. Gevraagd naar een parkeer mogelijkheid voor zijn auto zeiden ze dat ze een garage hadden maar de auto was natuurlijk weer te hoog. Daarop kwam het halve dorp in actie en werd Jos naar de Gemeente hal gebracht om daar te parkeren. De volgende morgen om 6.30 uur stonden ze weer voor de deur zodat we om 7.00 uur na te worden uitgezwaaid al weer verder rijden konden.

De sfeer onderweg en in dat dorp is te vergelijken met de Outback in Australië, de mensen in het dorp komen tegen het eind van de dag naar de doorgaande straat, grote vrachtwagens denderen voorbij, enkele worden aan de straatkant gerepareerd, er komen kerels met oude Pick-ups uit de Busch, drinken een biertje en vertrekken weer in het niets.

Von Belem in 3 Tage nach Fortaleza gefahren. Schöne Natur, das erste Teil ist Savanne mit Viehzucht. Später Hügel und viel Palmen, na an Fortaleza sind Berge.Da ist es auch sehr trocken, die letzte 3 Jahre kaum regen.

Über eine Geschäftliche Bekanntschaft von Jos eine Empfehlung für eine kleine Lodge in Canoa Quebrada bekommen. Hier machen wir jetzt ein par Tage Strand und Dünen Urlaub. Jos ist mit seine Defender Dünen und Strand gefahren!
Uns reichen jetzt die Strände, morgen geht es wieder ins Inland .