Blog – Pagina 4 – 2reizigers.com

Ecuador I Vulcanos | Amazonas

Misahualli: 03.02.2016

Een lange dag rijden brengt ons weer naar het oosten in de bergen. In de buurt van Laguna Quilotoa overnachten we in een eco lodge. Ongeveer de duurste overnachting van deze reis met omgekeerd evenredig comfort maar dat heb je met eco…
Wel komt het allemaal het dorp ten goede en je krijgt ook nog een lunchpakket mee…
Op weg naar Latacunga passeren we het kratermeer Lago Quilatoa, we hebben geluk dat het nu onbewolkt is.

Op naar de Cotopaxi, de hoogste werkende vulkaan. Helaas speelt het weer niet mee en zien we alleen de voet van de berg. Tijdens een miezerig regentje eten we ons lunchpakket. Hier hebben we wel een camping gevonden maar op meer dan 3000 meter zijn de nachten flink koud.

Dus maar weer naar het regenwoud. Onderweg doet het zijn naam alle eer aan, woud en regen. Maar hoe meer we ons einddoel bereiken hoe meer wolken verdwijnen.

In Misauhalli overnachten we in een kleine lodge, direkt aan de rivier. Vanuit Misahualli kun je met kano’s de rivier op en verschillende dingen bekijken.

Dat leek ons wel wat en hadden onze tour al bijna geboekt toen ik vroeg wat het eigenlijk koste, $ 140, alsof je een emmer leek kiept…. Dat vonden we dan toch wat te gortig en hebben vriendelijk voor de moeite bedankt.
Op advies van onze hospita zijn we met de auto naar het volgende plaatsje gereden.Daar kwam direct een aardige jonge man op ons af en vroeg of we een kano vaart wilden maken, jawel en met bezoek aan het dieren opvangcentrum. Wat kost dat?, $ 30 ! Dus ingestapt en een 20 minuten later waren we daar.

Een vriendelijke jonge dame begroette ons op zijn Nederlands, zij had net een tour gedaan maar ging nu haar vriend halen die ons dan rond zou leiden. Het waren Belgische vrijwilligers.

Ooit een Zwitsers initiatief voor opvang en terugplaatsen in de natuur van wilde dieren die als huisdier zijn gehouden of gewonde dieren weer oppeppelen.

Guayaquil : 06.02.2016

Daarna met een kleine omweg over de ondiepe rivier weer terug naar de auto.
Volgende stop is Banos, een van de bekendste toeristische plaatsen van en voor de Ecuadorianen. Het ligt midden tussen de vulkanen en er zijn dan ook de nodige termen. Verder valt er niet veel te beleven als je al wat ouder bent. Raften en bungeejumpen zijn niet zo onze favoriet.

We rijden de berg op tegenover de vulkaan en komen bij een klein restaurant met kampeer mogelijkheid met blik op de vulkaan. Gelukkig is het weer opgeklaard, de hele weg naar Banos had het geregend, en hebben we een mooi uitzicht

Het was onze laatste nacht in de auto. De volgende twee nachten verblijven we in een kleine lodge, maken onze auto klaar voor de container. Alles van het dak af, opruimen en schoonmaken.

Equador | Galapagos eilanden

Puerto Ayora: 11.02.2016

Weer in Guayaquil hebben we anderhalve dag voor dat we naar de Galapagos vliegen. We proberen contact te krijgen met het bureau dat onze auto verscheept, wat niet lukt. Dan er naar toe. Als we daar zijn blijkt dat veel niet is geregeld. paar dingen houden ons de komende dag mooi bezig. Over de auto schrijf ik een apart verhaal als we weten hoe het verder gaat. We hadden van het reisbureau voor de cruise naar de Galapagos al bericht gekregen dat onze vlucht een paar uur later vertrekt. Op het vliegveld aangekomen staat de vlucht niet op het bord.
Navraag bevestigd dat everything is allright . In de vertrek hal zijn maar een paar mensen… Er komt een vliegtuig en het blijkt onze, we verwachten in een leeg vliegtuig te stappen maar wat schetst onze verbazing, het zit bijna helemaal vol, komt uit Quito en wij zijn de rest..

We landen op Isla San Christobal, betalen onze $ 100 pp en worden door onze gids en mede reizigers ontvangen. Op naar de boot, de Daphne. Omdat het al laat in de middag is gaan we alleen nog naar het bezoekers centrum.

Die nacht varen we naar Isla Santa Fe en doen bijna geen oog dicht, we rollen in ons bed van links naar rechts en van boven naar beneden…

Het bijzondere van Santa Fe zijn de cactus bomen en de gele land leguanen. Mooie beesten maar ik had ze veel groter verwacht….Daarna kon er gesnorkeld worden. Jos heeft de eerste en de laatste dag haaien en een mooie rog gezien. Ik bleef aan boord omdat ik jaren geleden slechte ervaringen had met het snorkelen.

’s middags naar Isla Plata Sur. Weer leguanen, cactussen enz. Na het diner zette de boot full speed richting Isla Genovesa. Het geschommel lag Jos zwaar op de maag en dus heeft hij alles er maar weer uitgegooid. Daarna ging het beter en sliepen we goed.

Vroeg in de morgen op de Darwin Bay Beach aan land tussen zeeleeuwen door dan een kleine wandeling waarbij we de roodvoet bubees, die alleen in de bomen leven, en de blauwvoet bubees, die alleen op de grond leven, en hun jongen van dichtbij konden bekijken.

Natuurlijk nog meer vogels en bijzondere planten. We liggen in de Darwin bay waar middags weer gesnorkeld kan worden. Aan het eind van de dag weer aan land bij de Prince Philips Steps voor een wandeling tussen de vogels met als high light aan het eind een kleine uil waarvan er maar zeer weinig op het eiland zijn. s’avond varen we terug naar Isle Bartolome.
We slapen goed, je begint aan het geschommel te wennen, en landen de volgende morgen op Bahia Sullivan. We lopen over een enorme vulkaanvlakte. Verder naar Isla Rabida.

Daarna weer snorkelen, ik probeer het toch maar eens en het lukt. Aan het eind zwemt een kleine Galapagos pinguïn, de 3e kleinste van de wereld en solitair levend, een stukje met ons mee. Jos zag tijdens het snorkelen 2 haaien onder zich.

Die middag een kleine wandeling naar een Laguna met 3 flamingo’s die alleen op de Galapagos voorkomen en waarvan de wetenschap geen idee heeft hoe die daar gekomen zijn. Die avond varen we verder naar ons eindpunt voor de kust van Santa Cruz.

Vroeg in de morgen nog een bootstour in het mangrove bos om de waterschildpadden te zien. Eerst waren ze niet te vinden maar wat later kwam er toch hier en daar een kop boven water. Het hoogtepunt was twee parende schildpadden wat met veel gespetter gepaard ging.

De cruise was voorbij en we werden naar het vliegveld gebracht dat op het eilandje Baltra ligt voor de kust van Santa Cruz. Daar stond iemand ons op te wachten en bracht ons met de veerboot over naar Santa Cruz alwaar de taxi ons naar ons hotel in Puerto Ayora bracht. “Het” toeristen centum op dit eiland. Het hotel leek redelijk totdat er middags zo’n 60 kinderen kwamen die het hele hotel in bezit namen. kregen een andere kamer maar zo heel gelukkig waren we toch niet met de situatie.

Guayaquil: 13.02.2016

In Puerto Ayora Voornamelijk de foto’s en website bijgewerkt, en het Darwin centrum bezocht waar we ook eindelijk de grote schildpadden zagen. Alhoewel we er op de heenweg een hadden gezien die voor ons de weg overstak. Vrijdagmorgen werden we al vroeg opgehaald en naar het vliegveld gebracht. In het begin van de middag waren we weer in Guayaquil. Gebeld hoe de stand der dingen is wat betreft het verschepen van de auto.
Het blijkt dat Jos er toch zelf bij moet zijn, waarschijnlijk de 22 februari. Dus maar een flex vlucht geboekt omdat je nooit weet of er toch niet weer wat veranderd. Door het verschuiven van de datum hebben we een nieuw visum nodig voor de auto.
Van het vliegveld direct naar het betreffende ministerie maar daar konden ze ons niet verder helpen. Een vriendelijke medewerker ging nog wel even uitzoeken waar en hoe we dat hier in Guayaquil konden regelen. Maar daarvoor ontbreekt ons de tijd en het zou al met al bijna $ 500,- moeten kosten. Ons hotel is er vlak naast dus eerst daar maar naar toe. Liggend bij het zwembad zei Jos, weet je wat, we rijden morgen naar de grens ( 260 km ) en proberen het daar want daar is het dagelijks werk.

Vroeg naar bed en vroeg weer op, tegen 7 uur rijden we weg en 3 uur later zijn we aan de grens met Peru. Hoe het daar gaat lees je in het auto verhaal. Om 10 uur s avonds zijn we weer terug eten en drinken nog wat en duiken het bed in, laat voor ons doen…
Ook wat later weer op, wat uitgebreid ontbijten en tegen 12 uur schecken we uit en gaan de komende 7 uur in de lobby zitten wachten

Om 21.45 uur vliegen we terug naar huis. De auto parkeren we zolang bij het vliegveld tot Jos hem op haalt en weg brengt…..

Guayaquil: 26.04.2016

De auto heeft uiteindelijk tot 22.04.2016 op het vliegveld gestaan, het bleek bijna onmogelijk de auto door de douane te krijgen, eerst hoefde ik er niet bij te zijn dus hebben we de sleutel van de auto en het geld voor de parkeerplaats opgestuurd wat een probleem veroorzaakte omdat geld niet zomaar met de post mag worden ingevoerd, daarna was het voor onze agent in Guayaquil erg moeilijk de auto van de parkeerplaats te mogen halen (het was gelukkig een goed bewaakte parkeerplaats).

Toen we een foto ontvingen met de auto in een zeecontainer dachten we dat hij eindelijk door de douane zou gaan, fout gedacht, kregen we een bericht dat ik bij de douane formaliteiten toch zelf aanwezig moet zijn

Maandag de 24.04.2016 naar Guayaquil gevlogen kom ik s’avonds in het hotel werd ik gebeld om noch die zelfde avond naar het bureau van de agent te komen, er werd me daar verteld dat de auto 10 dagen te laat is afgeleverd in de haven (de visum voor de auto was verlopen). De te betalen boete was per dag $ 400,- US (het gemiddelde jaarsalaris van een Ecuadoraan) er volgde nog een heftige discussie maar uiteindelijk moest ik wel betalen.

Afgesproken dat ik de volgende morgen van het hotel wordt opgehaald om naar de haven te gaan om de douane formaliteiten af te wikkelen, op het haven terrein moesten we een lange tijd wachten voor dat onze container werd geopend om de auto te inspecteren, toen ik de auto uit de container reed bleek het wel veel belangstelling te trekken, van alle kanten kwamen havenwerkers, douaniers en soldaten om de auto te bekijken en iedereen wilde er natuurlijk ook nog foto’s van maken.

Na een grondige inspectie heb ik de auto weer in de container geplaatst en werden er een aantal zegels aangebracht, we zijn toen naar de uitgang van het haven terrein gegaan, we kregen daar een mededeling dat er nog een douanier de auto wilde inspecteren waarbij ik aanwezig moest zijn, dat heb ik toen geweigerd omdat ik het helemaal zat was en ik ook nog die zelfde avond terug naar huis zou vliegen.

De betreffende douanier kwam persoonlijk nog naar ons toe omdat we inmiddels al van het haven terrein waren afgegaan, er ontstond een levendige discussie waarbij uiteindelijk een oplossing werd gevonden om mijn agent een volmacht te geven dat hij in mijn naam de controle zal bijwonen. er werd midden op een stoffige straat een volmacht voorbereid en die ik heb getekend zonder te weten wat er in stond.

Het vliegtuig naar huis heb ik nog wel gehaald maar het heeft nog een paar weken geduurd voordat we een bericht kregen dat de container met onze auto veilig op zee onderweg was.

Argentinië | Missiones I Colonia Carlos Pellegrini

Colonia Carlos Pellegrini : 06.02.2014

Het zuiden van Brazilië heeft niet zo veel te bieden, we zouden nog kunnen gaan wijn proeven, maar Jos wil zich dat niet aandoen.. Van mede camping bewoners kregen we de tip een stukje door Argentinië te gaan. We zitten hier direct aan de grens dus zo gedaan.

Dit stukje Argentinië ligt tussen Brazilië en Paraquay en heet Missiones. In dit gebied, ook aan de Braziliaanse kant hebben in de 17e eeuw Jezuïeten model nederzettingen gesticht voor de Indiaanse oer bewoners.

Dit was zo’n succes dat de Portugezen en Spanjaarden dit als een bedreiging zagen voor hun macht in dit gebied. Ze hebben ze allemaal verwoest. De ruïnes kun je nu bezoeken.

Op dit moment zitten we in Colonia Carlos Pellegrini, een klein dorp midden in het natuurgebied Ibera. Na een goed te rijden 120 km piste staan we op de Municipalidad camping aan het water van een hele grote binnendelta

Vanmorgen vroeg op excursie om de dieren en vogels in dit gebied te zien. De kaaimannen komen zelfs tot bij de camping. Omdat het hier zo rustig is blijven we een paar dagen. Lekker niets doen, alleen elk uur onder de koude douche want het is hier bijna 40 graden.Vanaf Carlos Pellegrinie zijn het weer zo’n 100 km piste tot de bewoonde wereld richting zuiden. Onderweg nog heel veel vogels gezien, ook hele bijzondere. Dit stukje Argentinië is niet zo fraai. Weer heel veel niets met koeien en af en toe een cowboy (Gaucho)

Weil Süd Brasilien nicht so viel zu bieten hat, außer Wein, die Jos aber nicht probieren möchte, fahren wir hier direkt über die Grenze in das gebiet Missionen in Argentinien. Im
17e Jahrhundert haben die Jesuiten hier Muster Siedlungen für die Ureinwohner, Indianen, gegründet. Weil es sehr erfolgreich war haben die Portugiesen und Spanier das als eine Bedrohung Ihre Macht gesehen und haben alle verwüstet. Die Ruinen kann Mann heute besuchen. Weiter dann nach Colonia Carlo Perregrini, mitten in das Natur gebiet “Ibera”, ein innen Delta, stehen wir auf die schönste Camping bis jetzt umgeben von Vögel, Kaimane und Wasser Schweine.

Argentina | Buenos Aires

Buenos Aires : 17.12.2014

Zondag na een reis van 24 uur aangekomen in het hotel Fasano in Punta del Este. Hier onze eigen bungalow met uitzicht op de lagune, het kost een paar cent maar dan heb je ook wat! Het terrein is zo groot dat je een golfkarretje krijgt om de afstanden naar restaurant, golfbaan enz te overbruggen.

Als eerste natuurlijk naar het huis waar onze auto staat, hij staat er nog en heeft zelfs gezelschap gekregen van een oldtimer. De kabels aansluiten en starten maar… En het werkt. De auto was zo schoon dat ik denk dat de beheerder hem regelmatig heeft gepoetst.

Jos rijdt hem naar de algemene parkeerplaats en ik in het golfkarretje er achteraan.

Vroeg naar bed en na een aangename lange nacht vroeg weer op. De auto ingepakt en naar de camping in Punta del Este. Daar kenden ze ons nog van Februari. Het was er nog erg leeg dus weer naar dezelfde plek als de vorige keer.
Naar de supermarkt, alle kastjes weer gevuld, en als beloning wat drinken aan het strand. De eerste nacht in de auto was net zo lang en aangenaam als de vorige maar wel $ 680 goedkoper!
Nu dan echt op weg met de Defender naar het puntje van Zuid Amerika. Mariano Luna een Argentijn die we hebben leren kennen in Februari geeft ons het advies om de grens met Argentinië te passeren bij Fray Bentos ivm. de hoogte van de auto.We overnachten in Mercedes, vlak bij de grens. Die we vanmorgen dan ook zonder problemen passeerden op weg naar Buenos Aires.

Een heel grote stad met een goede infrastructuur zodat we zonder problemen in de buurt van de Plaza Mayo kwamen. Dit is ook het plein waar elke donderdag “Madres de Plaza de Mayo” demonstreren.

De auto geparkeerd en rond gelopen om tot de conclusie te komen dat er niet zo veel te zien is. (dit is de mening van Marja) Het centrum bestaat voor een groot deel uit kolossale

gebouwen, die alle zijn gebouwd aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw toen het Argentinië nog erg goed ging. Aan de haven waar de oude pakhuizen prachtig zijn omgebouwd tot restaurants en winkels is het gezellig wandelen. Onze honger gestild op een terras aan de haven met zicht op veel nieuwbouw. Jos zag de Nederlandse ambassade, ik het Hilton hotel. Hier blijven we vannacht met blik op de stad, om daar morgen weer snel te vertrekken richting het zuiden. De auto mocht na wat overleg met de manager voor de ingang van het Hilton die nacht blijven staan.

We verlaten Buenos Aires na eerst nog een bezoek te brengen aan de wijk Palermo.
Een stukje oud B.A.waar het gezellig wonen is met veel restaurants, bars enzo.

Over lange rechte wegen rijden we naar het stadje Azul. Hier ook geen camping te vinden maar wel een luxe cabana met zwembad en de andere morgen een ontbijtje op het terras. De volgende etappe gaat naar Bahia Blanca, een grote stad waar niet veel te zien is. Na wat zoeken vinden we de camping Municipal. Aardige mevrouw die in de stres schiet omdat er opeens gasten zijn. Ze begint vlijtig met het schoonmaken van het toilet gebouw. Schoon was het dus, maar voor de rest functioneerde er niet veel.

Waarschijnlijk een kleine straf voor de luxe van de afgelopen dagen.

Wieder zurück in Uruguay. Der Defender wartet auf uns auf das Hotel Gelände wo wir auch die erste Nacht schlafen. Am nächsten Morgen packen und ab zur Campingplatz wo wir wieder auf dem selben Platz stehen wie im Februar. Mittags Einkaufen und noch etwas trinken am Meer. Nach einem erholsamen erste Nacht im Auto fängt unsere Reise an. Wir übernachten in Mercedes und heute Morgen dann über die argentinische Grenze nach Buenos Aires. Nach einem Rundgang um der Plaza Mayo zur Restaurant am alten Hafen mit Blick auf viel Neubau. Jos entdeckt die Holländische Botschaft, ich das Hotel Hilton!

Die Mischung machst, morgen Richtung Süden.

Argentinië | Patagonia/Coast/Terra del Fuego

Argentina | Caleta Olivia 24.12.2014

Naar de stad Viedma, de eerste stad in Patagonia weer door verlaten landschappen met kaarsrechte wegen. Hier eten we wat , doen de boodschappen en tanken de auto vol, dan nog 30 km verder naar Balneario el Condor.

Hier zijn meerdere campings maar de een nog minder dan de ander. Bij de 3e staat een bord met een aantrekkelijke dame er op, dat leek Jos wel wat. Voor de rest was het weer niet om over naar huis te schrijven maar we waren er alleen en dat heeft zo zijn voordeel.

Dan op naar het strand waar de papegaaien hun nest holen hebben in de klippen, ze zeggen dat het er 30.000 zijn. Ik heb ze niet geteld maar ze zijn overal….
Verderop is een kolonie zeeleeuwen, hier kregen we verrekijkers om ze vanaf een platform te bekijken, ze waren nogal ver weg.

De andere morgen zo vroeg mogelijk vertrokken omdat we een stuk willen rijden tot aan het schiereiland Peninsula Valdes. Weer Honderden kilometers kaarsrechte wegen door een savanne landschap. Rond 15.00 uur komen we, in de stromende regen, aan. Gelukkig is de bui over als we in het plaatsje Punta Piramides de camping op rijden. Jos heeft het intussen koud en trekt zijn lekker warme thermo ondergoed aan. Een voorproefje voor de rest van de vakantie!

Het schiereiland Valdes is bekend voor zijn pinguïns en zeeleeuwen. Op een paar plekken kun je die van dicht bij bekijken. Bijzonder was dat er net een jong zeeleeuwtje geboren was. Een meeuw had wel zin in een bijzondere hap, de placenta, steeds probeerde hij dichtbij te komen maar werd door de moeder en de vader verjaagd.

Omdat we vroeg met de rondrit klaar waren zijn we een stuk verder gereden naar Gaiman, een klein stadje waar Bruce Chatwin verbleef toen hij aan zijn boek “in Patagonië ” schreef.

Het volgende doel is het plaatsje Camarones, hier staan we op de camping direct aan het kleinehaventje met blik op zee.

Ook hier kom je voor de zeeleeuwen, die verder weg liggen op een eiland, en een grote kolonie pinguïns. Het leuke is dat er een pad midden door gaat zodat je er heel dicht bij bent.

Kerstavond zijn we in een hotel in het stadje Caleta Olivia. We willen ons internet bijwerken en WiFi is er tot nu toe alleen in hotels of je moet naar een internet café.

We drinken nog wat in het café bij de benzine pomp en gaan op tijd slapen.
Om 12 uur wordt onze nachtrust wreed verstoord door vuurwerk, feest muziek, en tot in de vroege uren ( 7.00 u) auto races. Lands wijs, lands eer, zullen we maar zeggen. Dank de oordopjes die weer eens goed hun werk deden hadden we toch een goede nachtrust. De volgende dag, eerste kerstdag, rijden we naar Puerto San Julian.

Peso’s…

In Argentinië betaal je met Peso’s. Maar dan moet je ze wel hebben. Het makkelijkst was tot nog toe om bij een geldwisselkantoor contant geld om te wisselen. Tot en met URUGUAY was dat geen probleem, je kwam ze overal tegen. Zo niet in Argentinië, daar zijn ze niet. Wel betaal automaten maar die willen je opeens ook niets meer geven. Gelukkig kun je bij de meeste benzine pompen met je EC of kredietkaart betalen en dat is tot nu toe de grootste post. Vandaag waren we in een grote stad, waar volgens de Lonely Planet een Cambio was, mooi niet dus, lege winkel. Minstens 4 banken geprobeerd, geen ATM wil wat aan mij kwijt. Wat nu te doen? Mijn blik valt op een luxe Hotel, daar eens proberen. Gevraagd, nee zij de jonge man, hier niet, probeer het eens bij het nog luxere hotel aan de overkant, die doen het geloof ik……Hij was ons zo mooi kwijt. Wij naar de overkant, en jawel, ze kenden het probleem en wilden ons helpen. Hoeveel wilde ik wisselen? Doe maar zo veel als kan…..en het kon. Nu kunnen we voorlopig weer zorgenvrij verder.

Argentina | San Sebastian 28.12.2014

Het landschap veranderd een beetje, wat blijft zijn de oneindige vergezichten, alleen wordt de begroeiing steeds minder, ofwel de struikjes steeds kleiner.

Om de koelkast weer te vullen eerst naar de supermarkt in Puerto San Julian. Hier kennen ze, gelukkig, geen tweede kerstdag. Naast de supermarkt was een bouwmaterialen handel. We hebben uit Berlijn een tent mee genomen die je achter aan de auto kunt maken. Daar voor moeten gaatjes in de auto geboord worden voor schroefjes enzo… Jos heeft bedacht dat hij dit het makkelijkst zelf kan doen, daar alleen het nodige gereedschap voor moet kopen…Om een lang verhaal kort te maken, we hebben nu ook een kleine boormachine, boortjes, popnageltang, meetlint……aan boord.

Nationaal park Monte Leon is de volgende stop. Hier kun je op een mooie natuur camping overnachten. De hele dag heeft de zon zich niet laten zien en er staat weer een koude wind. Dikke kleren aan en vroeg onder de wol.
De andere morgen is het weer beter en gaan we de vogels, zeeleeuwen en de grote pinguïn kolonie bekijken.

Als het zonnetje steeds warmer wordt en de wind niet al te sterk is besluiten we hier nog een nacht te blijven. De eerste rij vrije dag van deze vakantie. Vroeg op want we willen een heel stuk rijden, het stukje Chili door en dan over de grens met het onderste stukje Argentinië.

Het landschap blijft leeg, maar wel heel mooi, de bosjes verdwijnen en er groeit alleen nog maar gras. In Chili is het eerste stuk weg verhard, maar de laatste honderd kilometer is piste. Gelukkig is er direct over de rens een hosteria, met internet!. Na twee dagen wild kamperen veel stof onderweg is een lekkere warme douche heel fijn..

Nach hunderte Kilometer schnurgerade Straßen erreichen wir der Halbinsel Peninsula Valdes. Auch hier kann Mann Seelöwen und Pinguine sehr nah beobachten. Das schönste war dass gerade einen kleinen Seelöwe geboren war. Mittags weiter nach Daiman, hier war Bruce Chatwin wehrend seine Patagonie Reise. Camarones ist unser nächstes Ziel, hier ist eine große Kolonie Pinguine. Heilig Abend in Caleta Olivia wo wir im hotel Übernachten, damit wir wieder online sind, fangt für uns an mit ein Getränk an der Tankstelle. Um 12 dann wach wegen großes Feuerwerk, wie bei uns am Silvester. Morgens um 7 ist es noch immer Party draußen und werden Auto races abgehalten…Dann einen lange Fahrt bis zum San Julian auch hier eine große Kolonie Pinguine und See Löwe. Am nächsten Tag beim Eisenwaren Händler ein Bohrmaschine und bohren gekauft. Von zu Hause haben wir ein Zelt mit für hinten am Auto und der will Jos, irgendwann, anbringen. Park national Monte Leon hat ein schöner Natur Campingplatz wo wir zwei Nächte verbringen. Nächste Halt ist San Sebastian, die Chilenische-Argentinische Grenze in Feuerland.

Argentina | Ushuaia 03.01.2015

Op tijd opstaan en na een lekker ontbijtje op weg naar Usuhaia. Eindelijk veranderd het landschap. De eerste heuvels, en even later de eerste bomen. Dan zien we de echte bergen met sneeuw en het eerste water. Echt indrukwekkend. Om 2 uur zijn we in het hotel en zien bij de receptie dat Kees en Corry er ook al zijn, maar niet op hun kamer.
We besluiten eerst wat te gaan eten en gaan de stad in. En jawel, ze komen ons tegemoet lopen. Een hartelijke begroeting, daar moet op gedronken, en gegeten worden. ’s Middags komt hun kampeer auto al. Een pick up met camper cabine.

De volgende dag eerst inkopen gedaan en toen naar de camping in het natuurpark. Tierra del Fuego gereden. Het begint langzaam te regenen, en te regenen…. Kunnen niet zelf koken maar er is een restaurant waar de kachel lekker brand. We gaan er zo dicht mogelijk bij zitten omdat je met die regen toch wel koud wordt.

Het houd niet op en gelukkig is het campertje net zo groot dat we met zijn vieren binnen kunnen zitten. Een glaasje wijn, een zoutje en een paar spelletjes Rummie.

Morgen de reis naar het noorden beginnen. De volgende dag is het gelukkig droog en het gaat dezelfde weg terug naar de Chileense grens. We willen weer in de zelfde Hosteria overnachten maar die is vol. Daar wordt net een geslacht dier naar binnen gebracht. Beslist een Big Party die, oudejaarsavond.

Der letzte Etappe nach Ushuaia, endlich Hügel und Bäume. Am Nachmittag treffen wir unser freunde Kees und Corry die aus Holland angereist sind. Eine Nacht im Natur Park bei strömende Regen, glücklicherweise haben die einen kleinen Wohnmobil wo wir ein gutes Glas Wein trinken und Rummie spielen. Silvesterabend wieder gleich über die Grenze verbracht mitten im nichts. Wir haben die Europäische Zeit angehalten zum Feiern damit wir um 9 Schlafen gehen können.

Voor het vervolg van het reisverslag ga naar travelblog Chili Punta Arenas 03.01.2015

Wir verlassen Buenos Aires nach dem wir das Viertel Palermo besuchten, das Prenslauerberg von B.A.Nächste stop ist Azul, wieder keine Campingplatz zu finden aber einen luxe cabana schon incl. Frühstück am nächsten Morgen.Bahia Blanca ist das folgende Ziel. Der Camping Municipal gefunden, einen nette Dame begrüßt uns und fing Gleich an die Toiletten zu säubern, sie hatte keine Gäste mehr erwartet….sauber waren sie aber funktioniert hat nichts!Über der Stad Viedma zur Balneario El Condor. Wieder einen sehr einfache Camping.Hier gibt es einen großen Kolonie Papageien en etwas weiter Seelöwen.

Argentinië | Patagonia/Perito Moreno

Argentina | El Calafate 08.01.2015

We merken aan de drukte bij de grens dat we in een toeristische omgeving zijn. Het kostte ons bijna anderhalf uur om weer in Argentinië te komen

Nu op weg naar El Calafate. Het waait vandaag zo hard dat we bij het uit- en instappen de deur met twee handen moeten vasthouden.De camper opbouw van Kees is zelfs een paar centimeter verschoven.

Aan het eind van de dag gearriveerd in El Calafate.
en Corry waren hier 10 jaar geleden ook al. Er is in intussen veel veranderd, meer huizen, betere infrastructuur en winkels.

Op naar de gletsjer Perito Moreno, want daarvoor komen alle mensen hier.

Over vele trappen dalen we af tot bij de voet van de gletsjer en genieten van de spectaculaire blik op het hemelsblauwe ijs.

We overnachten op camping Lago Roca, de mooiste tot nu toe waar we een reuze plek hebben en bijna blik op de gletsjer.
we rijden op een grote afstand aan de granietberg FitzRoy voorbij en Laguna de Los Tres.

Na een rustdag gaan we verder over de beroemde weg 40 richting noorden, het is voor het grootste deel nog een piste

Voor we naar Chilo Chico gaan waar we weer over de grens met Chili gaan overnachten we nog een keer op een eenvoudige camping midden in de woestijn.

El Calafate is das nächste Ziel, Perito Moreno, der große Gletscher verzaubert uns. Der schöne Campingplatz am Lago Roco lasst uns eine Tag Urlaub nehmen.. Über das letzte Teil Piste der Straße 40 hoch zur Grenze mit Chili bei Los Antiguos.

Voor het vervolg van het reisverslag zie Chili: Futaleufu 15.01.2015

Chili | Magallanas y la Antartica/Torres del Paine

Punta Arenas 03.01.2015

Wij de grens over en een paar honderd meter verder is ook een Hosteria, maar dan wel een wat eenvoudige. We zijn de enige gasten. Kees heeft bedacht dat we op Nederlandse tijd nieuwjaar vieren, 8 uur plaatselijke tijd en een uurtje later naar bed, net als normaal gesproken thuis. Die nacht een heerlijk rustige jaarwisselin

Een ontbijtje en dan op weg naar Porvenir waar we met de boot over moeten naar Punta Arenas. Die gaat maar een keer per dag en we weten niet hoe laat.
Jos kreeg gisteren last van zijn maag en is nog niet helemaal fit. Ik rijd nu de eerste 120 km gravel weg van mijn leven.

Na een hele mooie route komen we aan in Porvenir, onderweg hebben we de afslag naar de konings pinguïns gemist, helaas maar daardoor zijn we om 12 uur bij de boot en laat die nu om 2 uur vertrekken! Mooier kan het niet. We koken ons middag maal en wachten tot we op de de boot mogen. Het is mooi weer, en genieten tijdens de overtocht van het uitzicht

Het is nieuwjaarsdag en in Punta Arenas is het stil. We gaan opzoek naar een hotel omdat er geen camping is. Dat is niet zo makkelijk want alles zit vol, maar na een paar vergeefse pogingen zitten we nu in een hotel direct aan zee.

We beginnen de dag met een stads wandeling door Punta Arenas, incl. de begraafplaats die de mooiste van Zuid Amerika is.

’s Middags met zijn allen naar het zuidelijkste puntje, hier houd de weg op. We bezoeken het fort dat ze weer opgebouwd hebben en waar de bewoning van dit deel van Vuurland begon. Gisteren is Kees een van zijn spanners verloren die de cabine op zijn plaats houden. Dus opzoek naar vervanging. Ze vinden een ijzerwaren winkel en die heeft gelukkig het gewenste, alleen ietwat groter maar hij past.

Het volgend doel is Puerto Natales. We gaan eerst nog langs een pinguïn kolonie, als we weer verder gaan begint het te regenen. weer door een onbewoonde wereld. We willen ergens eten maar er is niets. Dan het nood rantsoen maar uit de kastjes. Na een lekkere pasta maaltijd komen we een paar uur later aan in Puerto Natale. Van ver zien we al de bergen van Torres del Paine.

We vinden de wel erg kleine, simpele camping midden in het stadje, maar met de lekkerste warme douche tot nu toe!

Torres del Paine 05.01.2015

In het Nationaal Park Torres del Paine hebben we op in heel mooie plek midden in een schitterende natuur gestaan. Leunen tegen de wind, we weten nu hoe dat is.

Wanneer de zon schijnt is het lekker warm maar maar tegen het eind van de middag en avond wordt het toch wel lekker fris. We gaan de volgende dag de omgeving bekijken en proberen ook nog een wandeling te maken maar er staat een ongelooflijk harde wind, maar dat weerhoud ons er niet van het park te gaan bekijken.

We willen nog met de boot naar een gletsjer, helaas niet, ook te veel wind. Als we terug komen en wat drinken waaien de halve liters bier van de tafels en de borden zeilen als frisbees door de lucht.

De volgende dag gaan we richting El Calafate, onderweg blijkt de auto van Cees weer eens een probleem te hebben, het linker voorwiel maakt een erg vreemd geluid en Cees wil daarmee niet verder rijden, ik sla met een bijl steenslag weg wat zich geklemd heeft tussen de remschijf en remblokken.

Entlang die Küste nach Porvenir, hier geht es mit eine Fähre rüber nach Punta Arenas. Der geht nur ein Mal täglich mit unterschiedlichen Abfahrtzeiten, wir hatten Glück, 2 Stunden nach dem wir da wahren fuhr er ab.

Wir suchen uns ein Hotel in Punta Arenas. Am nächsten Morgen eine Stadt Wanderung inkl. Besuch der schönste Friedhof von Sud Amerika.
Dan nach Puerto Natale ins Naturpark. Der Campingplatz am Fuß der Torro del Pain. Ein sehr schöner Blick. Leider fängt es abends an zu regnen. Aber am Morgen ist es wieder trocken.
Wir wissen jetzt was lehnen gegen der Wind bedeutet, der ganzen Tag fiel Wind.
Beim Essen flogen die Bier Buchsen und die Teller vom Tisch.

Voor het vervolg van het reisverslag zie Argentinië El Calafate van 08.01.2015

Chili | Carratera Austral

Futaleufu 15.01 .2015

We wilden net voor de grens overnachten in Los Antiguos maar daar begon een volksfeest en de camping vol jeugd, dus niet. Dan de grens maar over en in Chile Chico een hotel genomen omdat er geen camping is. De volgende dag de mooie weg genomen langs het General Carrera meer.

Halverwege begon het te regenen en het hield niet meer op tot we op de mooie camping aan het meer in Tranquilo kwamen. Wakker worden met een zonnetje, dat wordt dus nog een nachtje hier en rijden wij het Valle Exploradores in tot aan het eind en weer terug.We gaan verder over weg 7, de Carratera Austral, een piste door de Andes met adembenemende uitzichten. Na elke bocht is het anders. Alles is een paar maten groter dan in de Alpen

Overnachten in de provincie hoofdstad Coyhaique op een wel unieke eenvoudige camping.

De andere morgen wil het hefdak van de camper van Kees en Corry niet meer omlaag. De tanden zijn van het tandwieltje, zelf Jos kan dit niet oplossen. Er wordt contact opgenomen met de verhuurder. Tot het probleem is opgelost moeten we dan maar in een hotel overnachten. In Puyuhuapi is het even zoeken voor we een overnachtingsplek vinden, maar het lukt

Na een deel asfalt is de weg 7 nu weer een piste, en er wordt aan gewerkt. Dat betekend dat we geregeld een tijd moeten wachten voor we weer verder mogen. Verder op weg 7, zijn we net op weg moeten we alweer stoppen, eventjes zegt de man die ons tegen houd, een grote bagger maakt de weg schoon, maar dan komt er aarde van boven naar beneden rollen

De bagger en wij moeten een heel stuk achter uit omdat je nooit weet wat de helling gaat doen! Dan maar eerst een kopje koffie. Bij de laatst slok wordt de weg weer vrij gegeven. Verderop hebben we afwisselend asfalt en piste. Nog een paar jaar en dan is dit stuk van de Carreratera Austral een snelle weg. We buigen af richting grens

Bij Villa Santa Lucia verlaten we de Carrareta Austral richting de Argentijnse grens. Lunchen gezellig aan de rivier en komen een uur later aan in Fataleufu. Eerst op zoek naar een camping eventueel met Cabana voor Kees en Corry. Maar die is even niet te vinden. We houden beraad en draaien op de weg. Kees gaat achteruit de bocht om, en jawel, de gendarmerie houd hem aan. Schijnbaar mag zo iets niet in Chili. Maar zij spreken geen Engels en Kees geen Spaans en als Kees dan in het Nederlands begint geven zij het op en gaan we verder. Waarschijnlijk een geval van Argentienier pesten omdat daar de huurauto vandaan komt en wisten ze niet wat ze met een Hollander aan moesten. Om de bocht is een hotel en Jos trapt op de rem. Ik heb er genoeg van voor vandaag!

De rest van de dag lekker aan het zwembad gelegen en de nacht doorgebracht in een heel groot bed en de volgende morgen, grote verassing, werd de auto gewassen.

In Chile Chico wieder zurück in Chile. Entlang der General Carrera See, leider im strömenden regen, weiter nach Tranquilo. Am nächsten Morgen scheint die Sonne und wir machen ein Tages Ausflug ins Valle Exploradores.
Weiter über der Straße 7, der Carretera Austral, nach Coyhayque,,weil unser Freunde Problemen haben mit deren Camper übernachten wir jetzt in Puyuhuapi in ein B&B.

Am nächsten Tag weiter über der Carratera Austral. Immer noch wird an die Straße gearbeitet. Bei Villa Santa Lucia dann Richtung Grenze. In Fataleufu übernachten wir in dass teuerster Hotel bis jetzt, aber dafür bekommt Mann 2 Doppelbetten, ein Schwimmbad und dass Auto wird sauber gemacht.

Voor het vervolg van het reisverslag zie Argentinië Bariloche 17.01.2015

Chili | Santiago

Santiago 06.02.2015

We vertrekken vanuit Mendoza met een lijnbus naar Santiago, de reis gaat over een schitterende pas over het Andes gebergte. de reis duurt veel langer dan geplant door alle gedoe aan de grens met name de controle op fruit en vlees, alle bagage wordt gecontroleerd.

We komen later dan gepland aan in Santiago, we hebben een hotel in het centrum geboekt en we maken s’avond nog even een gezellige wandeling door de stad.

De volgende morgen maken we een stadswandeling,
we lopen langs de Av. O’Higgins naar de gezellige stadswijk Bellavista deze ligt aan de noordkant van de rivier Mapocho, deze rivier loopt dwars door het centrum, parallel aan deze rivier liggen twee stadsparken Parque Forrestal en Balmaceda

Santiago is een grote stad met circa 5 miljoen inwoners maar het centrum is redelijk overzichtelijk, de kwaliteit
van de winkels vallen een beetje tegen je ziet er bijvoorbeeld geen internationale winkelketens en de kwaliteit van de restaurants zijn ook niet denderend.

De volgende morgen bezoeken La Moneda het regeringspaleis, voor dit paleis staat een groot standbeeld van Salvador Allende.In de namiddag nemen we een taxi naar het vliegveld en vliegen met Air France via Parijs terug naar Berlijn.

Chili | Vina del Mar/Coquimbo

Mendoza: 19.09.2015

Met Jochem ben ik begin september voor twee weken naar Zuid-Amerika gereisd, we moesten met de Defender van Argentinië naar Chili omdat de tijdelijke visum van de auto na acht maanden was afgelopen.

Op de vlucht naar Santiago kregen we in het vliegtuig de informatie dat het slecht weer was boven het Andes gebergte

Op het vliegveld van Santiago werd ons daarna nog verteld dat de pas „Paso Cristo Redentor“ gesloten was door een sneeuwstorm.

Via deze pas moeten we over het Andes gebergte, ook kregen we hier de info dat bij Roos de bevalling was begonnen..

Van Santiago zijn we doorgevlogen naar Mandoza, bij het wijngoed Salentein zijn we drie nachten gebleven om beter weer af te wachten en kregen we daar de info dat Roos was bevallen van een zoon Alexander.

We hebben de auto klaargemaakt voor de trip en zijn vertrokken naar Chili.

Bij de grensovergang was er weer veel gedoe met de controle’s en formulieren, overtuigd dat we de formulieren goed hadden ingevuld en dat ze met alle stempels waren voorzien bleek dat toen we bij de auto terug kwamen er nog vier stempels ontbraken, dus weer op zoek naar personen die ons de nog ontbrekende stempels wilden geven.

Het weer op de pas was al een stuk beter maar er lag nog wel veel sneeuw en er was een harde koude wind. Op de hellingen waren skipistes en werd er aan beide kanten van de grens nog volop geskied.

In de namiddag kwamen we aan in de kustplaats „Vina del Mar“ de temperatuur was aangenaam en er werd nog gezwommen in de Pacific. Jochem had via Booking.com een mooi klein hotel geboekt „Residentie de Max Boutique Hotel“

Het hotel had maar 4 kamers en was net sinds vier maanden open, na aankomst werden we uitgenodigd door Max om een glaasje wijn te drinken omdat hij sinds die dag een vergunning had om alcohol te schenken in het hotel, het werd een gezellige avond met vrienden en bekenden van Max.

De volgende dag hebben we de stad bekeken en s’avonds op tijd naar bed om de volgende morgen vroeg op te staan voor een lange rit naar de plaats „La Serena“. Tegen de avond komen we in „La Sarena“ aan in het hotel “Primera Hacienda Hotel Boutique” we worden er hartelijk ontvangen door Roberto en Angelica. We wandelen s’avonds nog door het oude stadscentrum

We gaan vroeg op pad en rijden over de Pan-American Highway naar het noorden. Onderweg zien we een bijzonder natuurverschijnsel in de woestijn, het is bijna 18 jaar geleden jaar dat er hier in de woestijn een purperkleurig

bloementapijt te zien was met dank aan de orkaan Patricia. Die zorgde voor het eerst sinds lang voor regen in de woestijn, waardoor de bloemen tot bloei konden komen.

“Reserve Pingüino de Humboldt“ dit natuurgebied ligt 125 km noordelijk van „La Serena“ het bestaat uit een eenzame rotskust met mooie kleine eilanden waar we veel dolfijnen, zeeleeuwen, pinguïns, pelikanen en andere zeevogels konden bewonderen.

De volgende dag bezoeken we de „Valle de Elqui“. In de woestijn met kale bergen ligt een groen dal met veel fruitteelt er worden veel druiven verbouwd voor de wijn en Pisco. we bezoeken het plaatsje Pisco Elqui en een wijngoed waar we lekkere wijnen proeven.

Op de laatste avond in het hotel drinken we met Roberto en Angelica een lekker glas wijn tot Roberto schreeuwt dat we zo snel mogelijk naar buiten moeten komen, daar begint de aarde onder ons zo te bewegen dat we elkaar moeten vasthouden om niet om te vallen. Het is een aardbeving met een kracht van 8,4 op de schaal van Richter.

Nadat we wat bekomen zijn zegt Roberto dat we zo snel mogelijk naar onze auto moeten gaan omdat er een Tsunami gevaar is.

We rijden de heuvels in en wachten daar een paar uur, er zijn nog zware nabevingen, na een alles veilig signaal gaan we terug naar het hotel. Jochem en ik gaan slapen maar de rest blijft de hele nacht op.

De volgende morgen wilden we uit het hotel vertrekken omdat we terug moeten naar Argentinië, blijkt dat de straten door de aardbeving zwaar zijn beschadigd en zijn afgesloten, na een paar uur proberen we toch naar het zuiden te rijden.

We rijden langs de kust en kunnen de schade zien die de 5 meter hoge Tsunami heeft veroorzaakt, de schade aan de wegen en bruggen door de bevingen en aardverschuivingen zijn aanmerkelijk, toch redden we het om na een lange dag het plaatsje Los Andes te bereiken aan de voet van de pas naar Argentinië

De volgende morgen vertrekken we vroeg en zijn dan ook snel over de pas en weer terug in Argentinië.

In de buurt van het wijngoed Salentein in de plaats Tupungato laten we bij een autowerkplaats de banden van de auto uitbalanceren en genieten dan nog een paar dagen op het wijngoed voor we weer terug gaan naar Berlijn.

Wij zijn Jos & Marja